Eindelijk zomer!

Ge kunt niet geloven hoe blij we zijn, maar op vrijdag-middag om twee uur zetten we een punt achter de werkweek en achter het gure winterweer van de laatste maanden. In een ijltempo naar huis en snel een douchke pakken want Toptours staat al te wachten.

Een bewogen winter ligt achter ons: de doorstart van het team heeft heel wat organisatorisch werk met zich meegebracht en het noodzakelijke trainen in “pooltemperaturen” is voor ons, warmdouchers, evenmin evident. Net als Reevax hadden ook onze sponsors er opnieuw alle vertrouwen in en beetje bij beetje kreeg het team de laatste maanden zijn nieuwe vorm. De vernieuwde website heeft Kroki ontelbare slapeloze nachten bezorgd en heeft U vast al leren kennen en hopelijk als verbetering ervaren.
Ook het design van onze Bioracer-race-outfit heeft met enkele nieuwe sponsors een ander uitzicht gekregen, zonder echter de typische Reevax-stijl te verliezen. Dit seizoen zullen we de elementen en de concurrentie te lijf gaan met het paradepaardje uit de Spaans-Baskische Orbea-stal: De Team 05 met Scape-frame is race-ready.

Met een fonkelnieuw team-T-shirt en dito rugzak staan we dan ook trots aan de incheck-balie van onze nationale luchthaven. Een beetje als de eerste schooldag, maar dan voor grote kleuters.
We zullen jullie de details besparen van een weinig opwindende, 11 uur durende vlucht via Londen naar Cape Town. Wel nog even vermelden dat we dank zij Toptours meer beenruimte dan benen hadden en ik voor de eerste keer in de “bult” van een 747-400 gezeten heb.

Eenmaal in Kaapstad valt er een boel stres weg en absorberen we met volle teugen de herfstzon waarnaar we zolang gesnakt hebben. Een vuurrood-verbrande nek na amper een half uurtje picknick is de prijs die we met plezier betalen (kan dit ook met Visa ?). Fietske uitpakken en zorgen dat we morgen direkt aan onze eerste zomerse training kunnen beginnen, is het devies. De Zuidafrikaanse gastvrijheid was ons niet onbekend, maar ervoor zorgen dat we ons helemaal thuis zouden voelen, hoefde voor ons nu ook weer niet: Tijdens onze allereerste trainingsrit aan de andere kant van de wereld, zijn we immers “slechts” drie keer drijfnat geworden.

Ons hotel ligt dik 5 km van het centrum van Cape Town en het is ofwel een uurtje stappen, ofwel een taxi nemen. Voor het eerste zijn fietsspieren niet echt gemaakt en naast de fysieke voordelen kom je per taxi ook nog eens iets te weten van de locale, bijna uitsluitend zwarte, chauffeurs:
Blijkbaar is de voertaal onder de “brothers” het Xhorsa. Een absoluut onverstaanbaar taaltje wat niets met Engels of Afrikaans te maken heeft. Voor ons is het kinder-Nederlands of Afrikaans natuurlijk grappig en we trachten zelf ook een mondje te spreken: baaie geestig.
“You can get everything in Cape Town, only ask” meldt ons een overbehulpzame taxidriver. Omdat de Reevax-vis niet blijkt te bijten, volgt een bijkomende reclamespot voor “The African Wildlife”, als U begrijpt wat we bedoelen maar we bedanken dan ook vriendelijk voor dit genereuze sociale aanbod.

The Waterfront is en blijft nog steeds “the place to be” als je ‘s avonds een hap wil eten. Alle internationale keukens zijn vertegenwoordigd, maar onze aandacht wordt natuurlijk getrokken door een Italiaanse tent met lekkers, bovendien in onze teamkleuren en een naamgenoot als ober. De bediening in zowel het hotel als de restaurants wijkt erg af van onze westerse gewoontes. Vermits de meeste garcons leven van de ‘tips’ die ze krijgen, staan ze dan ook te pas en vooral te onpas aan je tafel om te vragen of alles naar wens is en of je toch niet nog iets wenst te bestellen. Wij vermoeden dat er ook een prijs bestaat per afgeruimd bord want zodra iemand aan tafel de laatse hap in z’n mond durft te steken, zijn ze met zijn teljoor schuppens, ook al zijn de anderen nog niet klaar.

De trainingsritten van de volgende dagen verlopen vlot en we verzamelen bij stralend weer heel wat kilometers. Zo moesten de winters in Belgie ook zijn. Geen wonder dat Tom Boonen hier zijn winterverblijf hield. De strakke zeewind is alom aanwezig en maakt het golvende terrein nog zwaarder.
Onze drang om nieuwe plekjes te ontdekken resulteert dat we dit keer meer zuidelijker afzakken. Naast het adembenemende panorama vanop Red Hill over False Bay, maken we ook kennis met enkel wilde dieren. We voelden ons direkt thuis tussen de bobbejanen, niet van het pretpark maar een of andere apesoort. Een fotogijle Engelsman kon het natuurlijk niet laten om ondanks grote verbodsborden toch wat voedsel te presenteren en schrok zich letterlijk een aap toen pa-babboon tussenbeide kwam. En nog een verrassing: de Afrikaanse pinguins, die de Zuidpool voor de zon hebben geruild.

We kunnen nu eindelijk onze Orbea-Team 05- fiets gedurende langere tijd testen. Het voor ons nieuwe Shimano Dual-Control schakelsysteem in de remhendels werkt zeer nauwkeurig en zijn we gelukkig snel gewoon. Ook de vernieuwde afstandsbediening van de Rock-Shox-vering is een hele verbetering.

Intussen is het woensdagmorgen en zullen we de bijna 7 uur durende busrit naar Knysna moeten “ondergaan”. Deze keer zijn we wel beter voorbereid en hebben we voldoende drank meegenomen en zelf enkele pistoleekes klaargemaakt. Tegen de middag druppelen de eerste Cape-Epic deelnemers langzaam binnen en aan Belgen en Nederlanders blijkt geen gebrek. Vooral de streek rond Overijse is goed vertegenwoordigd. Iedereen installeert zich voor de lange rit en wij maken van deze tijd gebruik om ons eerste bericht te schrijven.

Tot later in Knysna !