Moeilijke dag voor Reevax !

Met enkel 104km en 1435 hoogtemeter voor de boeg bestempelen ze vandaag, na de slopende ritten 1 en 2, als een soort rustdag. Uit het verleden weten we echter beter want gewoonlijk wordt er dan des te heviger gereden en brengt Reevax het er minder goed vanaf. We zijn benieuwd.

Vanmorgen is Herbertsdale, in de buurt van Mosselbaai, in een dichte mist gehuld. Tijdens de startopstelling wordt er gewaarschuwd voor een zichtbaarheid van slechts 5 meter in het dal vlak na de start. De compacte groep zet zich in beweging en aan een hels tempo worden de eerste kilometer afgemaald.
“Watch out for the car!”, schreewt iemand plots. “It isn’t a car, but a bakkie!” corrigeert Manny Heymans onmiddellijk, en hij kan het als Namibiaan weten (Bakkie is het Afrikaans voor pick-up).

Onze teller geeft bij momenten snelheden boven de 35km/u aan en afgaand op het rijgedrag van de kopgroep zou je denken dat het hier om een tijdrit van slechts 30km gaat. In den beginne trachten we nog aan te pikken, maar als we tot tweemaal toe de rol op het nippertje niet moeten lossen hebben we geen andere keuze dan wat gas terug te nemen, anders komen er ‘vodden’van. Met ons ook de Nederlandse masters en enkele andere teams die de vorige dagen niet in onze buurt reden. De GT-jongens, onze dichtste belagers, zijn er wel met een snellere groep als de noorderzon vandoor en hen zullen we verder op de dag niet meer terugzien.

Het parcours is vandaag terug golvend, maar dan met een lagere frequentie en amplitude, om het op zijn electronisch te zeggen (klinkt wel intellectueel, nie?).
Dit neemt echter niet weg dat het slopend blijft, te meer daar de mist intussen plaats heeft gemaakt voor een priemende Afrikaanse zon.
Verdekke, nu staat “Laura” alweer aan de rechterkant. Straks hebben we 1 bruine en 1 witte arm als we thuiskomen. Of nee, het zal meer 1 rode en 1 bruine zijn.

De zogenaamde ‘secondary roads’ zijn tamelijk goed berijdbare 5 meter brede gravelwegen met weinig of geen verkeer. Begroeiing is er langs de kant niet en op een vlekje schaduw hoef je dan ook niet te hopen. Moesten we niet beter weten, we hadden ons in Oz (Australie) gewaand.
Een sporadische rivierdoortocht brengt dan ook welgekomen verkoeling maar haalt wel het tempo uit de groep.

Tot kilometer 80 ging alles behoorlijk goed, maar toen werd Reevax de rekening van de laatste twee dagen gepresenteerd. Het gebeuk en gesleur van de vorige etappes heeft duidelijk bij Domie sporen nagelaten en we worden verplicht het tempo andermaal terug te schroeven. Net tevoren waren Domie en ik nog ongewild van het groepje weggereden bij een ietwat technischere en bijzonder steile beklimming. Nu moeten we helaas met lede ogen aanzien hoe wij deze keer het onderspit moeten delven wanneer datzelfde groepje ons een 10-tal kilometer verderop als een pletwals terug voorbijkomt.

Het kan natuurlijk niet altijd even goed gaan en het heeft dan ook geen zin om te zitten vloeken en tieren. Alleen doorbijten en volhouden is de boodschap en met wat extra motivatie gaan we richting Riversdale. Domie’s voortreffelijke koerswerk van de laatste dagen kruipt natuurlijk in de kleren en ook de hitte speelt hem parten.

Zoals in het verleden reeds vaker bewezen zijn de zogenaamde ‘easy’-ritten Reevax meestal niet zo gunstig gezind, en ook deze etappe van Herbertsdale naar Riverdale bevestigt deze stelling.
Na slechts 3u40 minuten finishen we met een gemiddelde van ca. 28km/u tussen de enthousiaste kindermenigte van Langenhoven-Highschool die ons prompt, voor hun huiswerk, overvallen met een vragenlijst van wel 4 baldzijden. Het zorgt voor een welgekomen afleiding maar de spierpijn wordt er helaas niet minder om.

Reevax wordt vandaag als 17de geklasseerd en zakt in de totaalrangschikking een plaats naar de 13de plaats.
Morgen een nieuwe dag en frisse (euheummmm!?!) benen en we kunnen er weer tegenaan.

So long!

Weetjes uit de Cape:

- Alweer winst voor het Nederlands-Belgische duo Brentjens-Paulissen. Zij versterken hun voorsprong.
– Vandaag werden onze landgenoten Dirk Rossignol en Francky Taelman tweede bij de masters: schitterend gedaan mannen!
– Onze Deense kamaraad Oyvind Aas heeft helaas wegens knieproblemen moeten opgeven en volgt de wedstrijd verder als journalist.
– Onze vrienden uit Overijse worden ook niet van pech gespaard: David dient de wedstrijd eveneens wegens knieproblemen te staken.
– Hartelijk dank aan Roland Jacobs en Oyvind Aas voor het bezorgen van enkele toffe foto’s.

Etappe Info – Wat de organisator zegt

Afstand: 104.0km
Hoogtemeters: 1435m
Terrein: Een relatief korte dag om een beetje te relaxen en de team taktiek bij te sturen. Het eerste deel bestaat uit technisch jeep sporen door het bos, gevolgd door open veldwegen en zware technische stukjes.