Ongelooflijk dat we dat mochten meemaken !

“6 Uur: het nieuws. De voorbije nacht heeft hevig onweer plaatselijk lelijk huis gehouden. Verschillende dorpen kregen af te rekenen met wateroverlast. In La Roche staat er een halve meter water in het centrum.”
Hotton, dat is toch niet ver van La Roche zeker ? Miljaarde-gevogelte! Ze hebben me toch wel weer bij mijne rekker, zeker.
Terwijl Domie na de Transrockies Challenge Reevax steevast bleef vertegenwoordigen in binnen-en buitenlandse wedstrijden, trachtte ik via een verplichte koerspauze mijn te ver ontladen batterijen weer bij te vullen. Vorig weekend, tijdens de Diestse marathon van onze vrienden United Bikers, deden het heerlijke weer en een positief rijgevoel de racemicrobe weer kriebelen en diezelfde avond schreef ik op de valreep nog snel in voor het enige echte Belgische kampioenschap marathon. Zeven dagen later geen sprake meer van helderblauwe luchten, deugddoende zonnestralen of stoffige singletrails. In de plaats: mist, water en bakken modder. Inderdaad, ze hebben ons weer bij onze rekker.

De wedstrijd van vandaag is er niet zomaar één: Het Belgisch Kampioenschap, Le Championnat de Belgique, die Belgische Meisterschaften. Na de primeur vorig jaar in Waregem, wordt vandaag in Hotton het beste wat België op marathonvlak te bieden heeft bovengehaald en strijden Walen en Vlamingen om de felbegeerde driekleur. Het begon allemaal veelbelovend. Nadat er aanvankelijk niemand bereid werd gevonden om het BK-Marathon dit jaar in te richten, dook halfweg het seizoen de kandidatuur van Hotton op. Een schitterende locatie, een propere website in 3 talen en met online-inschrijving deden het beste verhopen. Zelfs het inschrijfgeld van 32 EUR kon bij velen nog door de beugel, alhoewel.

Laat ons vooraf wel duidelijk zijn dat het niet onze bedoeling is om iemand belachelijk te maken of persoonlijk te bekritiseren, maar een objectief verslag te brengen.
Wat ons op zondag gepresenteerd werd, hebben we eerlijk gezegd nog nooit eerder gezien.

De start is voorzien om 11u maar niemand van de deelnemers schijnt exact te weten waar de startlijn zich bevindt. Een startportiek is niet te zien, publicitaire spandoeken zo goed als afwezig en van een sfeer-makende speaker geen spoor. Alleen enkele plastic linten spannen een ovalen ring van een grote weide af. Geen informatie of controle aan de startboxen en even later is de chaos dan ook kompleet: de ene helft van de deelnemers staat met zijn gezicht in de ene richting, terwijl de andere renners hen regelrecht in de ogen kijken. Het lijkt meer op een scrimmage in het rugby dan op de startopstelling van een kampioenschap.
Gelukkig komt er tien minuten voor de start enige klaarheid.
Er zijn in deze wedstrijd 6 categorieën: beloften, dames, elites, masters 1 en masters2 hebben allen een vergunning van de Koninklijke Belgische Wielerbond en dan is er nog de open categorie, allen met hun eigen type nummerbordje. In alle andere marathons worden de verschillende categorieën netjes in een startopstelling gebracht en krijgen vergunninghouders een plaatsje vooraan. Een moedige official tracht 5 minuten voor de start enkele renners naar achteren te sturen maar botst hierbij logischerwijze op tegenstand en krijgt hooguit een handvol deelnemers verplaatst. Gewoon een indicatie wie in welke box moet staan en een controleur per box zouden het leven zoveel eenvoudiger maken.
Met “Allemaal achteruit!” en dreigementen van “Nog éné keer en ge hebt gedaan hé kerel” tracht men nu de hele meute te verplaatsen: zonder succes. Dan maar enkele nummers naar voren, alsof men met een frisse lei wil beginnen. En dan plots…. Blijkt het Belgische Kampioenschap van start te zijn gegaan. Geen startschot of niks en ik stond zelfs nog naast mijne velo. Maar allé, we zijn tenminste weg.

Het parcours, hoe kan dit ook anders met de zondvloed van de voorbije nacht, is redelijk gehavend en aan modder is er geen gebrek. Al na minder dan een kilometer mogen we de blubber in. Het is enorm oppassen geblazen want in het begin is het behoorlijk druk.
Al bij de eerste glibberige afdaling ligt er een deelnemer kermend van de pijn op de grond. We zijn meteen gewaarschuwd dat uitkijken geboden is.

Domie heb ik tijdens de eerste kilometers al moeten laten gaan en samen met een groepje waaronder Peter Verhoeven, Johan Verbraeke, Gert Schaeken en Pascal Vandereyt hebben ze wat voorsprong opgebouwd. Het duurt echter een hele tijd voor mijn diesel opgewarmd geraakt en ik uiteindelijk aansluiting bij deze groep kan vinden.
Door het vele water blijft de modder niet te erg plakken en komt het vooral op evenwicht aan. De streek is zelfs met dit weer erg mooi en en het parcours best boeiend. Vooral de steile en soms lange beklimmingen maken de wedstrijd zwaar en een pijnlijke rug speelt mijn teammaat nog steeds parten. De restanten van de crash in Langdorp samen met het gebrek aan rust eisen hun tol en dwingen Domie om een tandje terug te schakelen. Amper twee dagen geleden was hij trouwens nog succesvol in het Duitse Daun.

Bij mij voelen de benen voor het eerst sinds lang weer fris aan en is ook de force weer wat op peil. Enkele weekjes rust hebben dan toch een positief effect. Van plaats 70 kunnen we beetje bij beetje naar voren opschuiven. Ook de aanmoedigingen van Daan, Kroki en de na een kwetsuur herstellende Rob Bertels, stuwen de “moral” de hoogte in. Als ik slechts enkele kilometer na het aannemen van een nieuwe bidon plots terug in het centrum van Hotton terechtkom en de wedstrijd ten einde blijkt, is de verrassing groot. Ik verwachtte namelijk nog bijna 45 minuten wedstrijd en was hierop een beetje ingesteld. De race was echter met ca. 10 km ingekort, vermoedelijk door de staat van het parcours.

Ook bij de aankomst verwarring troef: de ene renner wordt dmv een bel aangemaand om nog een plaatselijke ronde rond het grasveld af te leggen, terwijl anderen onwetend de remmen dichtknijpen bij hun eerste doortocht aan de gekalkte finishlijn. Ook geen chip voor de tijdsopname, maar enkele mannen met notabloks moeten het resultaat van dit Championnat de Belgique vastleggen. Alweer geen sfeer en animatie en dus een saaie bedoening. Op een doordeweekse begrafenis is meer ambiance dan op deze Belgische Meisterschaften.

Gelukkig is de bike-wash wel goed geregeld want met al die modder: de hoge waterstand van de Ourthe bleek immers ideaal. Hebben we voor dit alles 32 EUR betaald ? Inderdaad, maar het was dan ook geen gewone wedstrijd. Na de door ons niet bijgewoonde prijsuitreiking horen we vertellen dat de kassier met het prijzengeld al huiswaarts was vóór de ceremonie protocolaire begon en men de mensen hun rekeningnummer heeft moeten vragen om het prijzengeld te storten. We krijgen bijna de slappe lach. Echt hilarisch wordt het wanneer de bondsvertegenwoordiger enkele nakaartende renners komt ronselen om de auto van een arme wedstrijdkommisaris in gang te duwen.

We kunnen kort zijn: het was een mooi parcours, maar de wedstrijd…..?

Professionalisme is een woord wat vannacht waarschijnlijk door de hevige regen is weggespoeld.
Dat we dit hebben mogen meemaken!

Pepe

Wedstrijd Info

Afstand: 85 km

Hoogteverschil: 2600 hm

Uitslag

volledige uitslag

Foto album