Winter in Winterberg

Exact 10 jaar na ons allereerste bezoek aan het Fat Tire Festival is Reevax back in het Hochsauerlandse Winterberg. Deze keer voor het eerst in volledige bezetting: Kroki, Domie, Pepe en D. maken Reevax compleet.
Een hotelleke vlak bij het centrum voor slechts 20 EUR per nacht en per persoon, inclusief ontbijt. Fokke, de Nederlandse eigenaar ontpopt zich binnen de kortste keren tot een nuchter gevat, grappig maar bovenal uiterst hulpvaardig en flexibel gastheer, precies wat een team als het onze nodig heeft.
Ter illustratie biedt onze behulpzame hotellier zelfs zijn schoonmoeder aan voor de saaie winteravonden.
Maar overdag moet er gefietst worden. Kroki haalt voor de gelegenheid de Orbea Team03 boven en in gezelschap met twee 05 editie gaat het richting Smallenberg. Na een 20-tal kilometers zoekt Kroki ne kick op een singletrack, nee, niet het freeride parkoer van het Winterbergse bikepark. Wij hangen de wegjeannette uit en blijven op de harde.
Als Domie en Pepe via een kleine detour langs de Kahler Asten, met zijn 842m het hoogste punt in de streek, enkele uurkes later terug Winterberg binnenrijden, zitten Kroki en Daan al een tijdje op een zonnig terras, uit de wind, want er staat een gure ijskoude wind. Domie en Pepe kunnen de zon echter niet apprecieren en willen zo snel mogelijk uit hun frisco toestand terugkeren. Na een warme douche wordt het plaatselijk noedelhuis onveilig gemaakt. Grote borden met veel inhoud, goedkoop, maar wel vrij lang wachten. Ge kunt niet alles hebben, he.

Vrijdags ziet het weerbericht er al wat minder uit. Het heeft de ganse nacht geregend en de weersvoorspelling geeft meer regen, en er hangen stevige wolken boven ons pension. De slogan ‘lente-gevoel gegarandeerd!’ van de stad blijkt toch niet zo gegarandeerd te zijn. Niet dat dat Reevax tegenhoudt. Onder een zware bewolking en een temperatuur van 5 graden haalt Reevax de Orbea’s van stal. Kroki kiest voor een klein toerke door de Winterbergse wouden, terwijl Domie en Pepe over het asfalt op en af naar Willingen rijden. Gelukkig komt af en toe het zonneke door het wolkendek en is het tijdens het rijden warmer als de thermometer doet denken. De bossen liggen er drassig bij, maar gelukkig zijn de wegen nog goed berijdbaar en vrij snel. Een gouden tip: nooit zonder een deftige kaart vertrekken, want ge komt gegarandeerd in de verkeerde vallei terecht met enkele bijkomende klimmen tot gevolg!
Het hele Reevax team komt als bij wonder droog terug aan, net voordat de hel rondbarst en het water met bakken uit de lucht valt. Weer staat er Italiaans op menu, bij de concurent van gisteren gaat het stukke sneller, de borden zijn ietskes kleiner, maarja, dan bestellen we er maar twee. Na een bezoek aan de Italiaan valt Domie nog ten prooi aan Bine, die haar vrijgezellenavond viert. Hij krijgt een nieuwe, (bijna) gratis haarsnit kado. Alvast een vebetering

Zaterdagmorgen, race day. Het water valt ‘s morgens nog steeds met bakken uit de lucht. Na het afhalen van de startnummers, een stevig ontbijt en het klaarmaken van de bikes is het tijd om de bikers te prepareren. Niet eenvoudig, want het weerbericht geeft sneeuw en hagel en de thermometer moet veel moeite doen om boven het vriespunt uit komen. Gelukkig stopt het met regenen een halfuurtje voor de start en samen met 120 anderen worden Domie en Pepe op het middaguur op gang geschoten voor 94 km en 2100 hoogtemeters.

Domie gaat als een raket van start met dit verschil dat de raketmotor goed blijft branden. Tegenover de meeste marathon-wedstrijden krijgen we hier te maken met een omgekeerd hoogteprofiel: eerst een aardig stuk bergaf en op het eind van elke ronde de venijnige klimpartijen. Het venijn zit hem dus echt wel in de staart. Binnen de kortste keren is Domie uit het gezichtsveld verdwenen en heeft hij in het gezelschap van de kopgroep met kleppers als Wagner, Danowski en Vermeulen, een voorsprong van wel 3 minuten op de tweede Reevaxer vergaard. Domie’s benen voelen super, bij dit gure weer is hij in zijn nopjes en het parcours is op zijn lijf geschreven. Vandaag zou het wel is zijn dag kunnen worden.
Shit, milj…, hell, f…! Met een sissend geluid spuit er plots witte latex uit Domie’s voorwiel. Nee toch, nu niet. Gelukkig dicht onze NoTubes-vloeistof het lek snel af maar blijkt toch niet opgewassen tegen een weerspannig nietje in Domie’s voorband, dat iedere keer het gat terug opentrekt. Na amper 15 km is de latex allemaal verdwenen en mag onze onfortuinlijke Reevaxer dan ook aan de kant voor een verplichte pitstop. Nu begint het gepruts: met licht bevroren handen een band vol modder in een donker bos ombouwen van tubeless naar een klassiek wiel met binnenband valt echt niet mee en kost hopen kostbare tijd. Domie blijft echter kalm en vindt tijdens zijn bandenellende zelfs nog de tijd om teammakker Pepe even aan te moedigen wanneer die een poos later op de plaats des onheils voorbij komt.

Spreekwoorden hebben altijd gelijk, en ook nu weer komt een ongeluk nooit alleen. Een verstekeling-doorn vanuit de Cape Epic heeft zich langzaam maar zeker toegang verschaft tot Domie’s binnenband en laat even later van zich horen: alweer plat! Misschien heeft het weer hier mee te maken, maar ook nu weer reageert het slachtoffer koelbloedig en gaat met nieuwe moed en vers butyl (= binnenband, voor de niet ingewijden) in de achtervolging. Als een bezetene begint Domie aan een monster-inhaalrace en zowel Kroki als Daan hebben alle moeite van de wereld om bij de doortocht een scherpe foto te produceren.

Bij Pepe loopt het ondanks het shit-weer verbazend vlot. Hij blijft van pech gespaard, kan zijn eigen tempo rijden en in de tweede wedstrijdhelft van positie 15 naar plaats 8 opschuiven. Met dikke tegenzin gestart ten gevolge van het gure weer (de slechte herinnering aan Garmisch vorig jaar was nog levendig) komt Pepe super-tevreden na 3u48min als 8ste algemeen over de eindstreep en sleept hiermee een 2de plaats in de masters-categorie in de wacht. Joepie: podium en een medaille.

Helaas is de pechdag van Domie een domper op de feestvreugde: een prachtig resultaat had er ook vandaag voor hem ingezeten, maar het lot was niet aan zijn kant. “Dan heb je eens een superdag, is het weer en het parcours ideaal en ben je met de kopgroep mee. En dan gooit zo’n stom nietje roet in het eten. Verdekke, verdekke toch!!!”, jammert hij terecht. Maar ondanks de tegenslag, finisht hij toch nog op een knappe 6de plaats.

Nu is het aan de andere teamleden om te trachten om een positief licht in de duisternis te brengen en de zaak weer op te fleuren. Kop op en op naar de volgende koers. Als het niet voor vandaag is, dan misschien voor morgen, de conditie kan alvast niet beter!
Nu hebben we toch wel ne goeie Chinees en nen Heisse Liebe (= ijs met warme frambozen) verdiend en morgenvroeg wachten ons weer heerlijke pistoleekes. Terwijl het tijdens de marathon de zekerheid had dat het de hele dag donker winterweer was is het daags nadien een soort Tofu-weer: vis nog vlees. De ene keer schijnt de zon, wat later regent het of is er sneeuw. Enfin, zoals onze Nederlandse gastheer het positief formuleert: we krijgen de 4 seizoenen voor dezelfde prijs!

Domie – Pepe – Kroki

Wedstrijd Info

Afstand: 94 km

Hoogteverschil: 2100 hm

Uitslag

volledige uitslag