Generale repetitie

Vandaag vormt de Waalse hoofdstad van het water, zoals Verviers zich blijkt te noemen, het decor voor het Belgische kampioenschap mountainbike, en wel in de marathon-discipline. Na Waregem en Hotton is het de vroegere lakenstad die de 3 de uitgave van deze nationale proef mag organiseren. Op zich al een hele uitdaging, maar onze franstalige collega’s hebben zelfs een nog hoger doel: Op 12 augustus 2007 zullen immers op ditzelfde parcours de UCI wereldkampioenschappen marathon gereden worden. Vandaag dus de generale repetitie met 230 renners als proefkonijn.

Om te beginnen is de locatie zeer vlot beikbaar. Op amper een uurtje rijden van Bekkevoort en vlak bij afrit 4 van de E42 bevindt zich het Ardennes Outlet Centre. Een fonkelnieuw winkelcomplex waar allerhande bekende sport- en kledingmerken aan zogenaamde outlet- of fabrieksprijzen worden verkocht. Aan parkeerplaatsen dan ook geen gebrek en voor start en finish is een zee van ruimte voorzien. BK is natuurlijk geen WK, maar een beetje meer entourage hadden we toch wel verwacht. Al bij al een nogal koele sfeer voor de start. Geen enthousiaste speaker, amper publiek en ook geen gezellige kraampjes met ‘fiestbazaar’, zoals we die van de meeste buitenlandse marathons kennen. Gelukkig wel wat achtergrondmuziek, al beperkt die zich tot het repertoire van steeds dezelfde CD.

Het kampioenschap van België behoort natuurlijk de Koninklijke Belgische Wielrijdersbond toe en de podia in de verschillende kategoriën kunnen vandaag alleen bezet worden door renners met een Belgsiche licentie. Desondanks kan iedereen starten, mits het nemen van een verplichte dagvergunning. Terwijl de marathon een groeiende discipline is, is de opkomst maar mager. Schrikt zo’n Belgisch kampioenschap de doorsnee marathonrijder misschien af? Of heeft het prijskaartje ermee te maken: 30 EUR (vooraf) en 40 EUR (ter plaatse) moeten deelnemers zonder vergunning neertellen voor deze 105km afzien. Terwijl men meestal op de koop toe een pasta-bon en een aandenken krijgt, is het hier soberheid troef.
De afwezigen hebben hoe dan ook zoals altijd ongelijk. Reevax daarentegen mag op het landenkampioenschap niet ontbreken. Vooral de parcoursgegevens maken ons razend benieuwd: 105km en 4100 hoogtemeters in ons eigen Belgenlandje? Het zijn getallen die zelfs niet alle Alpenmarathons kunnen voorleggen. We zijn dus gewaarschuwd.

Een officiële wedstrijdvergunning is aan Reevax niet besteed en Domie en ik mogen dan ook nagenoeg als hekkensluiter starten met nog slechts 20 man achter ons. Rechts van mij een potige kerel met sandalen met geïntegreede schoenplaatjes. Ik hoop voor hem dat hij geen te lange tenen heeft, want de streek staat bekend om zijn rotsige ondergrond.
De start verloopt een beetje rommelig wanneer het komplete peleton zich via enkele haarspeldbochten over de parking van het Outlet Centre moet slingeren alvorens de asfaltklim aan te vatten. “En wijle weg”, en trachten zo veel mogelijk plaatsjes goed te maken, zonder te veel in het rood te komen. Goede vriend Pascal had ons immers geadviseerd om ons de eerste 40 km niet te forceren want het tweede gedeelte is niet van de poes. De aanvangskilometers zijn een echt singletrail-paradijs met steile, technische klimpassages en veeleisende smalle slingerafdalingen. Het lijkt een cross-country parcous en nodigt uit om er flink in te vliegen. Als de bal in een flipperkast schieten we van links naar rechts en van boven naar beneden. Aanvankelijk af en toe een kleine file en in de stenige afdalingen is het alle hens aan dek om materiaal en rijder ongeschonden beneden te brengen. Het gaat er hard tegenaan en het aantal lekke banden en valparijen laat zich raden.

Domie en ik gaan elk onze eigen weg want het zoeken en vinden van je eigen ritme is immers de beste taktiek. Door de razendsnelle opeenvolging van klim- en daalwerk moeten we ons versnellingsapparaat steeds vliegensvlug van het ene uiterste naar het andere schakelen: ‘werkendag’ dus! Het parcours is loodzwaar, maar ronduit schitterend en gelukkig ligt het er droog bij.
Onderweg zorgen de aanmoedigingen van vrienden en bekenden voor een welgekomen adrenalinestoot. Van Fraiponts, via Banneux gaat het richting Pepinster en verder naar Heusy en Surister. Het inhalen en afschudden van andere deelnemers is niet eenvoudig. Vermits de afdalingen in mijn ogen tamelijk gevaarlijk zijn, ga ik stevig in de remmen en moet het inhalen vooral in de beklimmingen gebeuren. Een gedeelte van het parcours komt me bekend voor uit de Ardennes Trophy van Theux. De techniciteit is dan ook te vergelijken, alleen is deze koers een stuk langer.
Eens voorbij Jalhay maken we een ruime lus rond het stuwmeer van de Gileppe en rijden over de stuwdam. Het is één van de zeldzame stoken die heerlijk soepel lopen. Tot nu toe was de ondergrond steeds zo oneffen dat het rijden van een constante cadans haast onmogelijk was en recuperatiemogelijkheden minimaal. Vaak heb ik gedacht dat op dit parcours een fully ideaal zou zijn. Ook om te eten moet je soms lang op een geschikt moment wachten.
Oh ja, nog bijna vergeten te vertellen: op een gegeven ogenblik zie ik langs de kant het koerstruitje van Zoef rond een boom geritst hangen. Zoef is de bijnaam van de sympathieke en steeds parate vrouw, begeleidster, verzorgster, ‘muilezel’ ;-), enz… van marathon-verslaafde Patrick Wouters. Iets verderop staat de eigenares van het truitje klaar met bevoorrading voor haar renner. In het voorbijrijden maak ik even een grapje over het truitje rond de boom en roep: “En Zoef, op nen boom gereden ?” waarop ze angstig terugroept “Wie ??”. Shit, nu denkt ze mogelijk dat hare Patrick gecrashd is en dat was niet de bedoeling.

Op ca. 10km van het einde nader ik stelselmatig een groepje van drie. Net op het moment dat ik de aansluiting vind, staan Daan en Kroki klaar met de laatste bevoorrading. Bij de daaropvolgende splitsing vergist het drietal zich van richting, maar oplettende Daan schreeuwt me net op tijd toe dat het naar rechts is ipv naar links zodat ik als enige de juiste kant op fiets. Met nog 6km te gaan pers ik er nog eens alles uit –voorzover er nog veel te persen valt- zodat het drietal onder geen enkel beding kan terugkomen. Een tijdrit langs de oever van de Vesder richting Verviers vormt de finale van deze marathon. Nog een brug over via een volledig verkeersvrije brede laan gaat het richting finish. Het lijkt wel de aankomst van een grote wegwedstrijd, want hier kan je nog gerust met 50 man naast elkaar sprinten. Publiek is er helaas amper, maar aan de finish worden we verwelkomd door een gastoptreden van The King himself: “Elvis is in da house!”. Net geen 20km/u zorgen voor een tijd van 5u11m09s over 105km. De afstand was correct, maar in plaats van de 4100 hoogtemeters heb ik er amper 2600 gemeten. Klein telfoutje of in Kreta op school gezeten?

Hoe dan ook, het was meer dan zwaar genoeg. Heel wat deelnemers gaven op, door vermoeidheid of ten gevolge van valpartijen. Onder hen o.a. een ongelukkige Sam Baeten en Willy Moons die de wedstrijd helaas vroegtijdig moesten staken. We vernamen zelfs dat een aantal deelnemers in een hinderlaag van wilde bijen of wespen was terechtgekomen.
Volhouder Domie start deze keer niet te snel, deelt zijn koers goed in en eindigt ondanks twee lekke banden – wat is dat toch bij Reevax de laatste tijd ? – in een bewonderenswaardige tijd van 5u39m54s. Algemeen bezet Reevax de plaatsen 33 en 70 en in het fun-classement is dit goed voor een resp. 4 de en 19 de plek.

Roel Paulissen (elite), Nicolas Vermeulen (belofte), Kathy Delfosse (dames), Geert Van Herck (master 1), Franky Taelman (master 2) en Ken Van den Bulcke (fun) mogen in een soort opgekrikte, donkergroene mosseltent de Belgische driekleur in ontvangst nemen. Wij mogen in ruil voor onze kaderplaat, proeven van dé streekspecialiteit van Verviers: echte rijsttaart. Hmmm, heerlijk na een dag zwoegen op de vélo. De kampioenen zijn gekend, de generale repetitie zit erop. Nu is het aan het orga-team om te evalueren waar er voor het WK nog moet bijgeschaafd worden. Het parcours is in ieder geval een wereldkampioenschap waardig en de moeite waard maar hopelijk vinden ze voor volgend jaar ten minste een iets prestigieuzer podium.

Pepe

Wedstrijd Info

Afstand: 105 km

Hoogteverschil: 2600 hm

Uitslag

volledige uitslag

Foto album