Noedels aan de top

Nu het reguliere mountainbikeseizoen langzaam op zijn einde loopt, zijn er traditioneel de kampioenschappen. Om de wereldtitels werd half augustus reeds gestreden in ons eigenste Verviers, maar zowel de Europese als verschillende landstitels staan nog steeds open. Dit weekend kampen de Duitse collega’s in het Saarland voor de felbegeerde landstitel. Vorig jaar maakte Reevax reeds kennis met het boeiend parcours en de gesmeerde organisatie van de Bank1Saar Marathon. Reden genoeg dus om ook nu weer af te zakken naar de bosrijke streek rond Saarbrücken.

Een echte Indian Summer zit er er helaas niet meer in, maar dit zonnige bonusweekend grijpen we wel met beide handen. De parcoursverkenning op zaterdag wijst uit dat de regen van de voorbije week weinig vat heeft gehad op het schitterende trajekt. De trails en boswegen liggen er immers perfekt bij. Ron d het Betzentalstadion gonst het reeds van de Duitse toppers die zich opmaken voor de nationale strijd. Terwijl in het stadscentum de jeugd zich kan uitleven op een voor de gelegenheid aangelegd stratenparcours, checken Kroki en ik enkele sleutel-sekties van het parcours.

Nu de jaarlijkse marathon in St. Ingbert tevens voor de toewijzing van de kampioenentrui wordt gebruikt, is de verdeling van het deelnemersveld in verschillende groepen iets complexer: om te beginnen zijn er de Duitse licentierijders die per definitie allen kandidaat zijn voor het kampioenschap. Daarnaast zijn er de buitenlandse vergunninghouders, die uiteraard geen enkel uitstaans hebben met de truienstrijd. De hobbyrijders tenslotte hebben hun eigen categorie en zijn vrij talrijk. De interesse van de buitenlandse licentierijders bleek niet al te groot, want naast mezelf waren er slechts 6 anderen aangemeld. De bondsafgevaardigden beslisten dan ook om ons niet als aparte groep, maar samen met de kampioenschapsrenners te laten starten, zij het dan achter de elitegroep.

Met 145 renners uit de diverse kategoriën stuiven we om 9u00 als een “fietsende stampede” het bos in. Het is een nerveus gewriemel en op de brede aanloopklim zoekt iedereen een zo goed mogelijk plekje om even later de eerste singletrail in te duiken. Al na 10 minuten wedstrijd gaat het behoorlijk mis: vlak bij het begin van een dalende singletrail zie ik twee renners vlak naast het pad staan. Waren ze gevallen of stonden ze met pech aan de kant ? Terwijl mijn aandacht vooral naar die gasten niet te raken, bots ik onverwacht met mijn rechterpedaal tegen een uitstekend boomstronkje en lig in no-time op mijn linkerzij, midden op de trail. “Lap, dat begint hier al goed !”, denk ik bij mezelf. Gelukkig valt het schaderapport voor fiets en berijder mee: 1 gekneusde knie, 1 geschaafd onderbeen en 1 barend die dringend aan de Viagra moet. Al bij al verlies ik slechte enkele plaatsjes.

De positionnering in de wedstrijd samen met het parcours met zijn slingerende paden, ontelbare richtingsveranderingen, steile klimmen en roetsjbaan-achtige afdalingen vergt zo veel concentratie dat ik het eerste gedeelte van de race amper aan drinken toe kom. Wanneer Kroki met de eerste Performance-bidon staat te wachten, stel ik vast dat ik tot op dat moment amper 2 slokken gedronken heb en maak dan ook geen gebruik van de bidonwissel. Zonder het te weten breng ik daardoor Kroki’s komplete bevoorradingsschema in de knoop. Hij heeft intussen immers zoveel ervaring dat hij kompleet zelfstandig de bevoorradingspunten bepaald, rekening houdend met afgelegde afstand, temperatuur, reeds verbruikte drank enz… Door het weigeren van de eerste drinkbus verwacht Kroki dat ik eerder dan de geplande 2 de bevoorrading een verse bidon nodig zal hebben en mag hij zich reppen om per fiets dat punt te bereiken.

Na 1 uur en 10 minuten wedstrijd, bij het opdraaien van een zandweg twijfel ik over de juistheid van de richting. Mijn gedachten zijn amper loud of een vijftal kampioenschapsrenners komt me tegemoed gereden, vloekend dat ze de verkeerde weg hebben genomen. Snel rechtsomkeer en trachten aan te sluiten. De vergissing kost me gelukkig weinig tijd en ik kan even later aansluiting vinden bij het groepje. Helaas niet voor lang, want er zitten enkele te snelle jongens bij. Met parcours-highlights als “Bombenabfahrt”, “Ho Chi Minh Pfad” en “Totenkopf-Abfahrt” wordt de wedstrijd nooit vervelend. Kroki slaagt er intussen ook in om zijn in der haast gewijzigde bevoorradingspunten te bereiken en zorgt bovendien voor enkele spectaculaire foto’s.

Na de letterlijke doortocht door de tent aan de finish, begin ik na 2u30min aan de tweede ronde. Hetzelfde parcours, maar nu geen drukte meer en dus alle plaats om overal de ideale lijnen te kiezen en de trails maximaal te beleven. Wel vervelend dat mijn rechtse barend los staat en ik hierop dus geen kracht kan zetten. Vooral bij het klimmen en rechtstaand op de trappers mis ik de grijppositie heel erg. Tijd om hem vast te schroeven investeer ik liever niet, dus neem ik het ongemak er zo bij. Tijdens de tweede ronde merk je hoe sterk de 1500 hoogtemeter van de eerste ronde al aan de krachten van de renners heeft gevreten. Ik kom geregeld deelnemers tegen die met vier “pinkers” aan de finish trachten te halen. Ook opvallend is het grote aantal verloren bidons die ik onderweg tegenkom. Er is nog werk aan de winkel om degelijke drinkbushouders te monteren. (Tip: Elite Ciussi Gel laat je nooit in de steek).

De laaste keer de supersteile “Höllenauffahrt”. Een beetje raar misschien, maar ik kijk er echt naar uit. Is het omdat ik weet dat het hierna zo goed als voorbij is of komt het door de aanmoedigingen van het enthousiaste publiek? Elk stukje applaus, elke korte aanmoediging, ieder rateltje klinkt als muziek in de oren en doen de vermoeidheid en de brandende spieren vergeten. Nog enkele korte kronkelweggetjes en de laatste kilometer naar de finish tellen af. Ik kijk op de klok en hoop de wedstrijd binnen de vijf uur te besluiten. Vooral opletten om op de valreep geen fouten meer te maken en dan richting eindstreep. De speaker roept het publiek op om te applaudisseren voor de winnaar in de licentiekategorie die niet deelneemt aan het Duitse kampioenschap. Ik ben er niet helemaal zeker van en twijfel om mijn handen ruim in de lucht te steken. Dan maar een ietwat ingehouden zegegebaar, maar wel dolblij en super tevreden met het resultaat. Kroki is enkele minuten later ook van de partij en met een high-five feliciteren we mekaar en halen de ijskreem-afspraak weer boven.

De organisatie heeft voor een massagestand gezorgd en in ruil voor een kleine donatie ten voordele van een goed doel leggen ze je spieren enigszins terug in de goede plooi. Ik laat de kans niet liggen, maar aan de gehavende zijflank was de ervaring toch niet “je dat”. Snel onder de douche en terug voor de prijsuitreiking. Duits kampioen bij de elite werd Jochen Käss, voor zijn teammakkers Tim Böhme en Torsten Max. De bij ons beter gekende Karl Platt werd 5 de net voor Lado Fumic. Met drie renners uit het Alb Gold-Team was het podium dus volledig met noedels gevuld. Bij de dames ging de titel verdiend naar Katrin Schwing die met ruim 13 minuten voorsprong op Adelheid Morath de trui binnenhaalde. In de senioren 1-categorie was de driekleur voor de minder gekende Marco Pfeiffer terwijl collega Mathias Ball in de sprint het goud veroverde.
Vol verwachting wachten Kroki en ik de rest van de podium-ceremonie af maar groot is onze verbazing als blijkt dat er helemaal geen podium, trofee of wat dan ook voor Reevax overblijft. Eerlijkheidshalve toch ietwat ontgoocheld druipen we na een uur vergeefs wachten af. Wel goed voor de lijn, maar we zullen het vanavond zonder ijskreem moeten stellen en dit na de bejubeling aan de finish: En ik had zo graag voor een vriendje gezorgd voor “Flip de Hamster”.
Uiteindelijk blijkt dat voor de marathon, alle licentierijders in één grote categorie werden gegooid en alleen de 10 eersten (kampioenschapsrenners dus) beloond werden. Objectief beschouwd is dit ook correct en we kunnen met een gerust gemoed een hapje gaan eten en nagenieten van een heerlijke dag marathonbiken.

Volgende week staat op amper een boogscheut hiervandaan het EK in St. Wendel op het programma en dan worden nog meer grote kanonnen verwacht. Reevax is in ieder geval ook van de partij. Tot dan.

Pepe

Wedstrijd Info

Afstand: 105 km

Hoogteverschil: 3000 hm

Uitslag

Foto album