Reiskonijn rijstkonijn racekonijn …. als het maar plezant is

Na China komt Wombach, zo staat het in mijn “reevax-koers”-agenda vermeld. Na de volle 22 jetlag-recuperatie-uren in het vertrouwde Belgie karren Bert en ik richting de Spessart, een natuurgebied ten oosten van Frankfurt. Bert is een ietske minder freaky biker maar is even fanatiek in onze andere gemeenschappelijke hobbys; meeswingen tijdens het betere gitaargeweld-optreden en een goei pint drinken tussen de straffe klap door.
Op donderavond en bijna 5 uur verder worden we hartelijk onthaald en maken we kennis met onze slaapplaats voor de komende vier nachten. Maar voor we de lakens over onze vermoeide lichamen trekken willen we vastbesloten nog de samenvatting en bijhorende dopingverhalen van de Tour zien en horen.

Toch wel ietske te laat gemaakt gisteren en ons ontbijt is in feite de lunch. Rap eten…. het zonneke schijnt ….dus biken. Na meer dan 105km, 3 terassenstops en een lege maag is het tijd voor Lohr te bezoeken. Leuk is dat er juist dit week kermis is en een uitgebreidde sight-seeing tour pikken we graag mee. Maar het zuipfestijn met schlagerzang laten we aan ons voorbij gaan en wij trekken “die altstadt” in. Ergens in een duister straatje lopen we Kim Saenen en haar vriend Patrick tegen het lijf. Na een uitgebreidde kennismaking jagen de dikke regendruppels ons de hippe keet van Lohr in. De jongerencafe “die manne” heeft echter een nachtklok met als gevolg dat we om 1.00 AM vriendelijk worden buitengezet. Spijtig want de sfeer en … was er.

Zaterdag, een dag vol regen, natte kleren, vuile fietsen, …. en de pastaparty. Ondertussen zijn er enkele belgen bijgekomen. Piet De mayer, Peter Ven en Daan, vorig jaar nog reevaxer vervolledigen de tafel. Op de pasta is het lang wachten maar wanneer “a volonte” geen optie is ….. maar toch; Vroeg naar bed is de boodschap; morgen is het werkendag.
Na het hels kabaal van de wekker gaan de oogjes moeizaam open. Door mijn spleetoogjes zie ik weinig goeds. Regendruppels, donkere grijze wolken en het natte gras kleuren de prachtige omgeving. Niet minder gemotiveerd beginnen we aan het pre-marathon ritueel of met andere woorden; wit brood met gelei en kaas en wat thee om de zaak te bevochtigen. Ja, de versheid van de pisolekes was ruimschoots overschreden L

Nat genoeg buiten de muren en dat ondervonden we ook tijdens onze 6km lange rit naar de start van de 11 de editie van de Keiler marathon. Tijdens de line-up hoor ik overal stemmekes van; technisch marathon (laat ons hopen), vele singletrails met millionen wortels (komaan, nog van da) en zeer zwaar bij regen door de modder en klevende bosgrond (stop al maar, da wil ik niet horen).

Zal het vlug weten en na luide kreet, klikken de 260 deelnemers in hun pedalen en laten we eerlijk zijn. De eerste twee kilometer zijn weinig uitdagend … of toch wel, het is friemelen en uikijken geblazen om geen plaatske te verliezen. Na 15 km, enkele superleuke klimmen en afdalingen verder, rijdt Peter Ven nog altijd in mijn vizier, een telezoom model wel te verstaan. Ofwel is hij niet echt in vorm ofwel is hij bezig aan een trainingsrit. Het parkoer loopt zwaar en enkele keren heb ik het gevoel dat er iets scheelt met de Orbea maar het blijkt een fenomeen waar meerdere bikers last van hebben. Leuk is dat ik enkele keren een drinkbus aangereikt krijg van Daan. Gene Kroki, Kroki heeft een ander jobke, hij mag de andere twee reevax-jongens bevoorraden in Polen.

De singletrails zijn stuk voor stuk pareltjes en van andere rijders heb je helemaal geen last tot kilometer 60. De rijders van de 60 en de 90 komen samen en de laatste 35km moet over dezelfde paden afgelegd worden. Er is een klein snelheidsverschil en dit op singletrails …. het is roepen en tieren … en met wat acrobaten truks vind je je wel een weg langs hen. Het gaat goed tot er een tak zich tussen de spaken van mijn voorwiel werkt. Ping …. lap, een kapotte spaak en een koppel kromme, dat gaat me weeral een aardige duit kosten. Ik wou absoluut superlichte earo-spaken en die kosten maar liefst 150 oude belgische frankskes. Door de regen en de vele voorgangers veranderen de pospaden is echte modderstroken en is het ploeteren om er de snelheid in te houden. Tijdens elke afdalingen krijg je er een gratis slipcursus bij en zie er eentje zelfs op zijn achterste naar beneden schuiven, laten we hopen “voor hem” op een heeeeel dik zeemvel want aan rotsblokken geen gebrek.

Na 4u44 rij ik over de finishlijn, moegestreden en onder toegejuich van Bert en Kim. Deze laatste heeft vroegtijdig moeten stoppen door een steeds wederkerend kwaaltje. Bert heeft het gehaald en met ne smile tot achter zijn oren zie ik dat het goed ging. Toch spijtig van die laatste bocht, he Bert
Een zestal minuten later komt er nog een oude bekende over de streep gerold, Andreas Kumlehn. Veel volk en veel modder betekent een druk bezochte bikewash en maken tijdens het wachten gretig gebruik om bij te babbelen.
En de andere belgen? Peter Ven heeft de gebruiksaanwijzing “MTB’en” terug gevonden en finisht op een sterke 4 de plaats. De andere twee bijten door en kunnen deze marathon ook bij op hun palmares voegen.
Dit moet gevierd worden en met zijn tweetjes zakken we terug af naar “die manne”, na een grondige douche natuurlijk.

Schol,

Domie

Wedstrijd Info

Afstand: 90 km

Hoogteverschil: 2450 hm

Uitslag

Foto album