Ontwaken uit de winterslaap

Het was geruime tijd stil op deze site, maar dat wil niet zeggen dat we ook hebben stilgezeten. Integendeel. Zoals in alles is de voorbereiding het halve werk, dus trainen was de boodschap. De voorbije maanden waren de weergoden ons helaas allerminst goed gezind. Behalve wie naar het buitenland trok waren de meesten dan ook voor hun seizoensvoorbereiding op het ‘motiverende’ Belgische weer aangewezen. Als Sabine Hagedoren voor de eerste wedstrijd van het seizoen een droge zonnige dag op haar kaarten tovert, begin ik dan ook spontaan te popelen.
Kroki was helaas belet, maar ik kan gelukkig op de sportieve steun van het M&M-team rekenen. Michel en Monique zullen gedurende de 4 uur durende solo-rit immers voor de onmisbare bevoorrading zorgen. En ik val nog meer met mijn gat in de spreekwoordelijke boter want vandaag krijg ik bovendien een hoogst persoonlijke huisfotograaf mee, en wat voor één? Gewapend met zijn vlijmscherpe en dodelijke Canon EOS-1D Mark II zal fotograaf en fanatiek Reevax-supporter Marc, vandaag in de Bladelse bossen jagen op Reevax-wild.

Tijdens ons openluchtontbijt met verse broodjes –meegebracht van het thuisfront- is het nog kil en verstopt Laura zich achter een hardnekkig wolkendeken. Het parcours ligt er perfect bij en de nieuw opgelegde Conti nental RaceKing-banden gaan hier zeker tot hun recht komen. Op een parcours van 7,5 kilometer starten klokslag 12u in totaal 126 duo’s en 50 solo-renners voor de 4 uur durende wedstrijd. De duo’s rijden om beurt terwijl wij de volledige tijd alleen vol maken.

Het bochtige, vlakke parcours is kurkdroog en laat zich makkelijk berijden. Een hele verademing na de doornatte en barkoude winter. De vele slingerende singletrails zorgen voor de juiste flow en geven je soms het gevoel dat je in een roetsjbaan zit. Gelukkig zijn er geregeld bredere stroken waar inhalen mogelijk is. Gemiddeld doe ik een dikke zeventien minuten over één ronde waarbij het mooie natuurdomein De Pals geen seconde doet vervelen. Naast een stellingbrug aan de finish (je weet wel zoals bij het veldrijden gebruikt wordt), is een langgerekte trap zowat het enige spektakel-element van dit parcours, maar de pret van het afzien is er daarom niet minder om.

Na zowat 4 rondes en een lege bidon, wordt het stilaan tijd om bij te tanken. Het supportteam heeft aan een half woord al genoeg om bij de volgende doortocht paraat te staan. Op één van de langere, rechte en dubbelsporige bosstroken houdt Michel de zwart-gele Performance bus boven het spoor. De schok van het aanpakken doet de bidon helaas op de grond belanden en achter mij hoor ik het gevloek van de ‘Chelle’ langzaam uitsterven: bevoorradingspoging mislukt dus. Maar geen nood want bij een volgende doortocht lukt het gelukkig wel. Het M&M team laat trouwens deze keer niets aan het toeval over en heeft zelfs voor een backup gezorgd: Monique staat immers enkele 10-tallen meters verderop met een 2 de bidon klaar, just in case.
Zoals het een goede fotojager past verschuilt Marc zich in perfecte camouflage-outfit in het bos en duikt steeds weer op de meest onverwachte lokaties over het gehele parcours op. Het geluid van zijn fotomitrailleur werkt als een rode lap op een stier en de adrenaline stroomt steeds sneller.

Tijdens de wedstrijd is het bijzonder moeilijk, of beter gezegd onmogelijk te weten op welke positie ik lig. Soms hoor ik iets van plaats 10, dan weer van plaats 6. Er zit dus niets anders op dan de pees er blijven op te leggen en achteraf te zien waar het schip strandt. De wedstrijd kadert immers in de voorbereiding van de grotere marathons. Als ik op 3 rondes van het einde nog een solorijder inhaal, krijgt die kerel blijkbaar opnieuw vleugels en pikt zijn waggonnetje gawoon aan. Wat ik ook doe, ik krijg hem niet afgeschud. Tempo hoog houden, versnellen, taktisch inhalen, het baat allemaal niets, hij blijft plakken. Tot mijn schaduw er 1,5 ronde voor het einde plots de brui aan geeft. Oef, wat een geluk want ook bij mij is de beste jus eruit.

Na 4u02min krijg ik verrassend de bel te horen en mag ik nog een extra rondje draaien alvorens moe maar voldaan te finishen. Het was een heftige wedstrijd die veel eiste van rug, handen en natuurlijk de beentjes. Met een 5 de plek op 50 deelnemers en dit zonder leeftijdsonderscheid ben ik dan ook meer dan tevreden en kan terugkijken op een efficiënte training en een super leuk dagje mountainbiken. Monique, Michel en Marc wil ik nog eens extra bedanken voor hun support. Nu hebben we toch wel een heerlijk rijsttaartje verdiend. Schol!

Pepe

Wedstrijd Info

Afstand: 4h

Hoogteverschil: ?

Uitslag

volledige uitslag