Kruistocht in Bouillon

Lang niet zo oud als de geschiedenis van de kruisvaarder zelf, maar inmiddels toch tot een echte mountainbike-klassieker uitgegroeid: de Grand Raid Godefroy in Bouillon, provincie Luxemburg. Na een sabbatjaar zorgde organisator Alain Poncin voor de 10de keer voor een ware kruistocht in het middeleeuwse decor van het gezellige stadje aan de Semois.

Met de 8-daagse Transalp Challenge voor de deur -start volgende zaterdag- is een extreme marathon-wedstrijd als deze met zijn 160km niet direkt de ideale voorbereiding. Maar gebeten als we zijn hebben we een aantal excuses: allereerst is er de aanwezigheid van twee van onze sponsoren: zowel het Spaanse fietsenmerk Orbea als de Belgische sportvoedingfabrikant Performance zijn hoofdsponsors van deze wedstrijd en dat geeft natuurlijk een extra motivatie. Daarnaast is er ook nog een podiumplaats te verdedigen: het hoogste trapje in de categorie 29-39j in 2003 staat immers op het spel.Redenen genoeg dus om de raadgevingen van de coach in de wind te slaan en de adrenaline de bovenhand te geven.
Goesting in overvloed ook bij teammaatje Domie, en zoals eerder al gemeld, goed herstellend van zijn “close encounter with a 530”. Helaas echter voor de laatste keer tot asfalt-janet gedegradeerd en met tranen in de ogen tot thuisblijven verplicht. Nog effe doorbijten, maat, woensdag-avond rijden we richting Alpen en dan is het alleen nog dikke-banden wat de klok slaat.

Aan de oever van een rustig stromende Semois en met de imposante burcht op de achtergrond, staat op zondagmorgen al om zeven uur 168 kleurrijke ‘kruisvaarders’ onder de bogen van de stadsvesting. Neen, we trekken niet zoals in 10′ ten strijde naar Jerusalem , maar gaan vandaag met moderne en sportieve wapens uitmaken wie het langst stand houdt en als snelste na 160km en 3400 hoogtemeter het Orbea-finish-podium oprijdt. Kompleet met Bioracer-harnas en Giro-helm geef ik mijn scandium-Orbea-ros de sporen.

Zoals in elke veldslag kan het snel gaan: direkt na de start gaan twee vluchters ervan door en nemen onmiddellijk een dusdanige voorsprong dat we ze vanuit het achtervolgende groepje niet meer zien rijden. Ons 7-koppig groepje met o.a. Ken Van den Bulcke, Kris Hertsens en Marc Gheysens -vorige week buurman op het podium in Vielsalm- laten rustig begaan en starten wat rustiger. Al snel blijkt dat er een flinke kloof is tussen de eerste 10 en de rest van de deelnemers.
Kris en Ken, later deze week eveneens aktief in de Transalp, houden er een voor mij bizarre rijstijl op na: terwijl Domie en ik zelden veel woorden wisselen (of we moeten klinkenden ‘ambras’ hebben) voeren beide cornuiten de meest guitige conversaties: amusement verzekerd terwijl wij onze adem trachten te sparen.
Tijndens de afdalingen verlies ik steevast wat terrein op meer technisch onderlegde renners, maar op de beklimmingen kan ik dan weer wel wat verschil maken.

Na ca. ¼ wedstrijd zijn we het groepje kwijt en alleen de sterk rijdende Marc Gheysens heeft hierbij aangepikt. Op kilometer 44 maakt een sissend achterwiel een eind aan het tot dan goed lukkende strijdplan. Bye, bye derde plek dus. Verdikke, plat en dan nog wel in een beklimming. Tegen sommige Ardense rotskes is zelfs Stan’s zijne NoTubes niet opgewassen en na een eerste poging om de band terug bij te pompen, besluit ik toch maar om een binnenband te steken. Intussen is ook het achtervolgende groepje voorbijgekomen en uit het zicht verdwenen. Iets meer dan 8 minuten duurt het oponthoud en dan kan de achtervolging vanop een 8ste plaats ingezet worden.

Kroki’s GPS-vermogen draait vandaag weer aan een overklokfrekwentie en hij duikt steeds weer daar op waar ik mijn drinkbus nodig heb: “Hoe flikt die kerel da toch altijd?”. Ook van de tussentijden houdt hij me op de hoogte en naarmate het gat met de voorliggers kleiner wordt stijgt de motivatie en het geloof in toch nog een goede uitslag. Exact 1 uur duurt de inhaalrace waarna ik terug plaats 4 bezet. De rest van Godfried’s kruistocht wordt een solo-raid. Het zijn lange en zware kilometers en de door de regen geteisterde ondergrond ligt er bij momenten erg lastig bij. Ook in sommige afdalingen liggen verraderlijke glibberige leisteenplaten op de loer om de bike-ridders van hun paard te gooien. Ik heb mijn teugels echter voldoende stevig in handen en wordt gelukkig niet uit het zadel geworpen.

Een misverstand bij één van de bevoorradingen dwingt me om wat langer dan voorzien met eenzelfde bidon toe te komen maar gelukkig zorgt Kroki later voor verse energie. Eén van de blitsstarters van vanmorgen moet zijn inspanning na 2/3 van de wedstrijd bekopen en bijgevolg het onderspit delven. Goed voor Pepe, denk ik en lig nu op de 3de plaats. Verder vooruitkomen zit er helaas vandaag niet in. Het gat dichten op de ijzersterk rijdende voorligger is onbegonnen werk. Integendeel: naarmate de koers op zijn eind loopt verlies ik steeds meer terrein. Na ca. 7u wedstrijd moet ik plots denken aan collega-biker “de Bies” die gisteren de onmenselijke Salzkammergut-Trophy in Oostenrijk tot een goed einde wist te brengen. Hij zat maar liefst meer dan 15uur op de velo! Dan ben ik nog niet half, spookt het door mijn hoofd.
Bij deze: chapeau, petje af, respekt voor al die bike-vrienden(innen) uit Diest en omstreken die in Bad-Goisern dat beest van 200km en 7200 hm overwonnen hebben. “To hell… and back !”: hiervoor heb ik echt de grootste bewondering.

Gelukkig komt ook voor ons na 160km de finish in Bouillon langzaam in zicht en met nog een uitloopstrook langs het water klok ik af in 7u27min. Moe tot op den draad en blij dat het gedaan is, maar super-tevreden met een derde plaats algemeen en een tweede plek in de categorie 29-39j. Ondanks wat pech in het begin, hebben we toch iets kunnen laten zien. Marc Gheysens haalt de tweede snelstarter nog in en wordt verdiend eindwinnaar. De podia worden trouwens goed bevolkt door kamaraden-bikers: zo staan o.a. Frans Verbeek, Pascal Vandereyt, Luc Pauwels, Luc Nijs en Christophe Giardina op het schavotje: gefeliciteerd.

Zo, nu de hoogste tijd om samen met de Nico en den Dré (United Bikers) een hapje te gaan eten want we vallen bijna om. Dit was voorlopig de laatste eendagsmarathon van ons drukke programma. Over 3 dagen trekken we richting zuid-Duitsland want volgende zaterdag schieten ze daar de 8ste editie van de Transalp Challenge op gang en dan terug met Domie aan de start: Ik kijk er alvast al naar uit.

Pepe

Wedstrijd Info

Afstand: 160 km

Hoogteverschil: 3400 hm

Uitslag

volledige uitslag

Foto album