Over zwarte krekels en witte latex

Een donkere wolk schuift over het anders zo zonnige Afrikaanse landschap. De krekels zwijgen en de muziek staat zacht. The Cape Epic wou de hardste en best georganiseerde mountainbike race ter wereld zijn, maar deze prijs was het niet waard. Vannacht om 1uur is een van de Zuidafrikaanse deelnemers, Leon Steenkamp, op 63-jarige leeftijd na een hartaanval overleden. Leon had vorig jaar de Cape Epic na de 4de etappe moeten verlaten en het was zijn wens om de wedstrijd deze keer tot een goed einde te brengen.
Helaas. Reevax wenst zijn familie sterkte.

Behalve de parel van de Overberg zal Villiersdorp bij ons altijd in het geheugen gegrift blijven als het dorp met de ontelbare zwarte beesten. In het tentenkamp krioelde het namelijk van de “crickets”, een zwarte krekel die overal rondkruipt, springt en vliegt. Toen we gisterenavond omstreeks 9 uur in onze slaapzak kropen, hadden we ongevraagd bezoek. Vooraleer er iemand aan maffen toe kwam dienden er eerst enkele van deze krakende krekels uitgeroeid te worden. Alsof er steeds weer iets van een boom viel, tikten de beesten op het tentzeil en schoven dan langs het te gladde oppervlak naar beneden.

Acht minuten voor de eigenlijke start, plots paniek in het Reevax-kamp wanneer het Scarabee-team er ons plots op attent maakt dat er latex-smurrie uit mijn achterband komt.
Shit, hell and devil. Stan’s NoTubes laat van zich horen, maar blijkt niet straf genoeg om een redelijk groot gat te dichten. Er is geen tijd voor aarzelen. Direkt uit de startopstelling, naar de mekaniekers toe en Patrick, je weet nog wel van de Knysna-bikeshop, om hulp vragen. Eern bliksemsnelle herstelling en we kunnen weer naar de start toe. Oef, dat scheelde geen haar.
In alle hevigheid ook nog een handschoen verloren, maar dat zijn details. Alleen zijn dit zo van die voortekenen die een renner onzeker maken.

Na de officiele mededeling van de tragische gebeurtenis van vannacht door de koersdirecteur Kevin Vermaak, wordt het anders zo uitgelaten deelnemersveld met een minuut stilte aan de gang geschoten.
Een bijzonder vreemd gevoel. We kenden Leon helemaal niet, hadden hem deze week niet ontmoet of gezien en toch…
Bij het horen van het nieuws rolden er tranen over onze wangen en kregen we kippevel. Dit moet de onverklaarbare solidariteit onder de moutainbikers zijn.

Een ongewoon stil peleton kronkelt over de landelijke asfaltwegen op weg naar de eerste klim van de dag.
De combinatie van een jeep-track en single-track voert ons naar het dak van deze Cape Epic op bijna 1000 meter hoogte. Aanvankelijk in maar uiteindelijk boven de wolken worden we op een adembenemend panorama getrakteerd: Een zacht, hagelwit, wolkendek doet ons denken aan verse sneeuw en met de Groenlandberg (waar halen ze die namen toch?) op de achtergrond is even omkijken een echte must. Het verzacht tegelijk ook de pijn van het moeizame klimwerk.

Domie heeft vandaag te kampen met schakelproblemen, wat in bergachtig gebied als dit, knap lastig is. Met een beetje achterstand worden we op het vlakkere (zeker geen weggevertje) verbindingsstuk richting Franschhoek door een Keniaanse tornado ingehaald. Zowel Reevax als het Oostenrijkse 2Radchaoten-team zetten alle zeilen bij om het zwarte duo bij te houden. Dat het er razendsnel aan toe ging liet onze Weense collega Laurenz duidelijk horen: Kreunen, tieren en op zijn moeder roepen hielp niet, het bleef afzien en nog eens afzien.

Op de Franschhoekpas gaat het gas nog eens helemaal open en even later vinden Domie en ik aansluiting bij het Scarabee-team van Dirk en Francky en de masters waarmee we gisteren overhoop lagen.
Nu krijgen we de kans om op taktische wijze weerwraak te nemen voor het onsportieve gedrag van hun direkte concurrenten. Als de drie teams even verderop opnieuw off-road gaan met Scarabee op kop, laat Reevax het gat vallen en kunnen onze Zuidafrikaners de kastanjes zelf uit het vuur halen. Helaas krijgen onze Belgen met een lekke band af te rekenen en komt er toch geen master-tweestrijd.

In het allerlaatste gedeelte van deze prachtige maar loodzware etappe ontmoeten we nog Telly uit Vossem (intussen alleen op weg wegens het uitvallen van zijn teammaat) die met een lekke band en zonder enige materiaal aan de kant staat en om hulp vraagt. In de vlucht bezorgen we hem een CO2-patroon en onze adapter zodat hij zich behelpen kan. Hopelijk blijven we nu zelf van grote pech gespaard.

In een prachtige omgeving van het Boschendal wijngebied besluiten we deze 7de Cape Epic etappe op een 12de plaats. In het algemeen klassement blijven we 12de. Morgen staat er nog een “toertocht”-etappe van 47km naar Spier op het menu en hopen we deze Cape Epic succesvol af te ronden.

Weetjes uit de Cape:
– De sympathieke Kenianen hadden vandaag een echte pechdag met maar liefst 6 lekke banden.
– Tussenstand crashes Domie – Pepe: 7 – 1 (gelukkig met weinig of geen lichamelijke schade, alleen wat krassen op de fiets)
– De Toi-Toi-toiletcabines ruik je de laatste dagen tot aan de andere kant van het ‘race-village’. We snakken naar nen deftige pot.
– Als je de knieen van vele deelnemers bekijkt, dan zijn er ettelijke rollen tape aan te pas gekomen om sommige onderste ledematen aan elkaar te plakken.
– Vanavond werd er een wedstrijdje tent-opzetten gehouden tussen twee studententeams van Saasveld College. Zij hebben elke dag meer dan 800 tentjes opgesteld. De winnaar deed het in 48 seconden.
– Reevax kreeg een eervolle vermelding en rode oortjes. Blijkbaar had team 44 samen de zwaarste bagage. Maar liefst 48 kg in totaal. Sorry guys!
– Morgen starten we pas om 9 uur.

Etappe Info – Wat de organisator zegt

Afstand: 103.7km
Hoogtemeters: 1875m
Terrein: Een heel mooie etappe – een monster klim op jeep wegen na 10 km – klim duurt meer dan 2 uur. Finish met de Franschhoek pas – 2 zware klimmen op 1 dag dus. Prachtige uitzichten over natuurparken.