Domie wint!

Het helse programma met elk weekeind een marathon begint zowel mentaal als fysiek door te wegen. Koersen op zaterdag of zondag en in de week fiets kuisen, alles klaarmaken en dan nog een full-time job. We voelen ons dan ook juist een citroen waar elk druppeltje wordt uitgeperst. Geen gezaag of geklaag, we houden ons sterk want de zware kleppers staan voor de deur: 108 kilometers, 3200 hoogtemeters, +30 graden, brandende zon: ook dit weekeind gaan we ons pijnigen op onze bike. Dit maal in Saalhausen waar voor de eerste keer de internationale Shark-Attack-Marathon plaats vindt en Reevax wil deze primeur niet missen.

Bij het afhalen van de nummers komen we al enkele bekende gezichten tegen: de Nederlanders van het MTB-marathon-team (www.mtbmarathonteam.nl) en het Belgisch koppel Wouter Declerq en Mieke Deroo. Bij een aangename 24 graden op zaterdagmorgen wagen een 200-tal bikers zich aan het avontuur. De start verloopt iets rustiger dan gewoonlijk. Waarschijnlijk zit de hitte en de indrukwekkende parkoergegevens er voor iets tussen.

Tijdens de eerste 15km rijdt het Reevax-duo in elkaars buurt tot een lekke voorband Pepe dwingt om even halt te nemen. De latex krijgt het gat in de buitenband niet meer gedicht en een binnenband steken is de enige oplossing. Later in de wedstrijd moet ook de achterband eraan maar nu zorgt het witte goedje wel voor een goede afdichting. Intussen is de temperatuur al opgeklommen tot een stuk in de dertig en op de open vlakte tegen de rotsige bergflank krijg ik een “Cape Epic”-déjà-vu. De hitte is haast ondragelijk en het lichaam krijgt met moeite de lichaamstemperatuur onder controle wat resulteert in kippevel, een slecht teken. De Performance-drinkbussen, aangereikt door onze Kroki, zijn dan ook meer dan welkom. De schaduw van de bomen en de rijwind tijdens de afdalingen zorgen voor wat extra verkoeling. Toch houden het meerendeel het na één ronde van 55km voor bekeken maar Pepe en ik, samen met nog 19 andere survivors, gaan voor de 110km. Met 2 rijders, waaronder Wouter, in het vizier en op plaats 4 begin ik aan de tweede ronde. Enkele kilometers later passeer ik het duo en bezet ik de tweede plaats. Ik kan het zelf amper geloven!

De beentjes krijgen het lastig en op 85km slaat de vermoeidheid toe maar de aanmoediging van Kroki en de gedachte een tweede plaats te bezetten, geven me de extra kracht om door te bijten. Na 91km informeert een toeschouwer me dat een achtervolger op 4 minuten zit en dat het verschil kleiner wordt. Oh shit, dat wordt gas geven, dit mogen ze me niet meer afpakken. Afzien, nog meer afzien, het lijkt wel een Transalp klim in Pepe zijn wiel. 10 Meter recht staan om de snelheid hoog te houden, 10 meter zitten om terug op adem te komen. 99 Km, de laatste klim. Elke meter is te veel, kijk wel honderd keren om, oef, niemand te zien, alles doet pijn, komaan Domie, duwen. Na een dikke 5 uur zwoegen kom ik als eerste bij de senioren en tweede algemeen over de lijn. Mijn laatste druppel energie gebruik ik om de armen omhoog te steken en ne smile op mijn gezicht te toveren. Mijn heel lichaam trilt van verbazing en geluk:“What a feeling”! 3 minuten later komt Pepe als tweede bij de senioren over de lijn. Een van de hoogtepunten uit mijn MTB-carriere; samen met mijn beste kameraad op het podium en nog wel op 1 en 2.

Nog een bravo voor de goede organisatie, mooie parkoers en een haast perfekte bewegwijzering, hopelijk meer deelnemers volgend jaar. Reevax is zeker van de partij.

Domie

Wedstrijd Info

Afstand: 108 km

Hoogteverschil: 3200 hm

Uitslag

volledige uitslag