La Sooovenjeerwaaaze

Gasten, wa staa ter dees weekend oep het program?
Wablieft?
“La Sooovenjeerwaaaze” ?
Wa is da voor iet? Is da geen sauske voor op de fritten?
En in welk exotisch land mag da onuitspreekbaar fritsauske dan wel liggen?
Just achter Tienen op ocharme 56 km van basecamp Bekkevoort? Da valt mee!
Geen fritten dus, ook geen echte wedstrijd, maar een chronorit van 75km in de buurt van het Waalse Gembloux.

Helaas geen Domie op het appel vanmorgen. Net vandaag is er immers een doopfeest voor het zoontje van Domie’s zus, en dat wil en mag zelfs een fanatieke biker voor geen goud missen hoewel de beentjes ongetwijfeld zullen kriebelen. Hij dus met zijn quadriceps onder de feesttafel en Kroki en ik de taalgrens over.

Het rare aan zo’n chronorit is dat het eigenlijk vis nog vlees is: Er is een vrije start tussen 7u en 10u en van elke deelnemer wordt de tijd geregistreerd. Van ‘competitie’ is dus geen sprake en zonder teammaat en speelvogel Domie, om af en toe wat vuur aan de lont te steken, heeft de toer dan ook meer weg van een individuele tijdrit.

Kroki zorgt langs de kant voor wat extra motivatie en een verse drinkbus, want het weer op deze dag van de arbeid is schitterend, ja zelfs tropisch. Gelukkig kan ik vandaag opnieuw met de knal-oranje Reevax-helm aantreden. Na een technisch mankement ten gevolge van een valpartij werd de Giro-helm door Shimano-Benelux op anderhalve week omgeruild: van service gesproken.

Ondanks de zomerse temperatuur zijn bepaalde stukken van het parcours winters modderig. Moos tot aan de enkels en naaf-diepe slijkplassen halen steevast het tempo uit deze tijdrit. Met slechts 510 hoogtemeters natuurlijk ook niet direkt iets voor Zwitserse berggeiten, maar saai was het parcours allerminst.

Wel oppassen geblazen voor de andere weggebruikers want naast chronorijders bevinden zich ook de familiale tourtocht-rijders op het trajekt. En ‘rando familiale’ nemen ze hier in de Walen wel heel letterlijk: Ben geregeld familievaders met hun klein mannen tegen gekomen met de meest verscheidene fietskes. De max vond ik wel het moedige moederke die met een klassieke damesfiets met gewone banden en spatborden zich een weg probeerde te banen door het glibberige smurrie terwijl haar gehelmde peuter achterop in het kinderzitje maar zat te roepen “Allee mamman, plus vite !!”. Schitterend !

Na iets meer dan drie uur gas te hebben gegeven staan we terug waar we vertrokken zijn en pas dan weten we of we wel of niet bij de snelle jongens waren. En wat blijkt… Niet slecht, tamelijk snel, maar niet snel genoeg voor een eervolle vermelding. Nog vermeldenswaard was de grote verwarring bij het klassement waarin enkele bijna onmogelijke finish-tijden voorkwamen en het leuke terugzien van een aantal Cape-Epic-Belgen.

Pepe

Wedstrijd Info

Afstand: 75 km

Hoogteverschil: 500 hm

Uitslag

volledige uitslag

Foto album