Veel gesleur en weinig snelheid

Winterberg, Saalhausen, Willingen, Hagen-Sundern; Hochsauerland lijkt onze tweede thuis wel te worden. Met nog enkele meerdaagsen in vooruitzicht hebben we besloten om de verre Alpenmarathons in het zuiden van Duitsland om te ruilen voor de lange afstandsritten in het bosrijke gebied van Nordrhein-Westfalen. Afgelopen weekend stond de Sorpetal-marathon in Hagen-Sundern op het programma, een 100km lange race die eveneens meetelt voor de Nederlandse rijwielpaleis marathon cup. Gevolg; in Hagen zag je, hoorde je bijna alleen maar Nederlanders. Van verkiezingen in de deelstaat was weinig te merken maar naast dit groots opgezette bike-evenement kon je moeilijk kijken. Naast de marathon zijn er ook nog een hele hoop cross-country wedstrijden met internationale allures en ze verwachten dan ook meer dan 2500 deelnemers en toeschouwers.

Zaterdag, 11u, de 800 marathon-deelnemers zetten zich in beweging richting Allendorf, een dorpje op 3 km waar de start wordt vrijgegeven. Na enkele kilometers weten de meeste het al, dit wordt geen lachertje. De modder vliegt om onze oren en diezelfde smeurie zorgt voor veel gesleur en weinig snelheid. Vele puffen en hijgen maar op dit soort terrein voel ik me wel thuis en vind aansluiting bij het tweede groepje. Ook Pepe vindt zijn weg tussen de bomen, wortels en andere obstakels. Even later vormen de twee reevaxers en nog een viertal, waaronder Dion Gilissen met startnr 13, een groepje dat goed samenwerkt, tot de latex van Domie achterband in Pepe’s nek vliegt. Het aanhoudend sissend geluid en de bijhorend leeglopende band dwingt mij tot stoppen bij een controlepost, jawel de dertiende op ongeveer 23km. Snel het tubeless-systeem omtoveren tot een wiel met binnenband, deju, dat valt niet mee in de modder. De twee vrijwilligers van de controlepost willen mij nog helpen maar beiden weten evenveel van ne vlo als mijn bomma, niks dus. Ze zijn dan ook na een minuut terug achter hun barbeque met mega lappen vlees gekropen. Achteraf blijkt dat ik de band achterste voren heb gelegd en dat er wel wat slijk tussen de binnen- en buitenband is gesukkeld, dus ik ben al even slim als die mannen. Vijf minuten later zijn we terug op pad maar de drive om te koersen is er even uit, maar van een toertocht tempo is ook geen sprake, daar is het parkoer te tof voor.

Daan en Kroki moedigen mij luidkeels aan en met de vermelding dat ik na 60km terug in de top 30 zit begint het race-virus weer te kriebelen. Wonder bij wonder blijft het goed lopen en maak ik tijdens het laatste gedeelte nog een aantal plaatsen goed. Ondertussen weet Pepe zijn Orbea op een knappe 9de plaats binnen te loodsen. Dit is juist geen podium, 4de plaats bij de Senioren I of toch wel? Net geen 10minuten later verenig ik mij met de hoop aan de finish. Later blijkt dat we totaal onverwachts met onze 4de en 5de plaats bij de 30plussers ook naar voren mogen om een prijs in natura in ontvangst te nemen. Geen after-race party maar een heerlijke pasta, fotos bekijken en vroeg in bed. Zowel de rijders als de begeleiders zijn moe na een aktieve koersdag.

De day after; na een uitgebreid ontbijt springt de reevax-clan nog even binnen bij de plaatselijke bakker. Pepe, verzot op lekkere meergranen broodjes, heeft verschillende soorten pistolekes gezien en is niet meer te houden, maar de rest zegt ook niet nee. Tussen twee grijze wolken komt de zon eens piepen en dan halen we ons spaans raspaard “Den Orbea” van stal. Pepe en ik gaan, met een maag vol pistolet, even losrijden rond het Sorpemeer met de broodnodige cappuccino tussenstop. Na een dikke 50km vinden we het welletjes en willen we de E1-elite cross-country mannen en madammen aan het werk zien. Kroki heeft een neus voor de spectaculaire plekken en met de hele hoop trekken we naar de Sorpetal-downhill. Amaai, die XC-mannen gaan daar snel naar onder en bij de doortocht van de eerste twee gaan we vijf stappen achteruit. Uiteindelijk blijkt dat dit duo niemand minder dan Bas Peters en Erwin Bakker te zijn die tot de top 20 van de wereld behoren.
Ons rest nog de trip naar huis, weekend zit er bijna op en volgende zaterdag staan we weer voor een nieuw uitdaging in deze mooie streek. Hopelijk wordt het weer eentje om niet te vergeten.

Domie

Wedstrijd Info

Afstand: 100 km

Hoogteverschil: 2100 hm

Uitslag

volledige uitslag