Ongeremde Pepe geremd …

Neustadt a/d Weinstrasse, here we come. Het roept vele herinneringen op, heb hier in 2002 vele kilometers afgemaald als voorbereiding voor DE Croc in 2002. Mijn baas en een plaatselijke firma vonden het nodig om me 3 maanden te stationeren op de grens tussen de rijnvallei en de Pfalz, een bosrijke bergketen. Ik herinner me nog levendig enerzijds de vele singletrails en anderzijds de lange vlakke rechte stroken tussen de wijnranken. En laten we zeker de audentieke stadjes niet vergeten waar de wijnfeesten als echte toeristenlokker fungeert. Maar wij, nee wij komen niet voor de wijn maar voor Duitslands mooiste ….. marathon. Ja, we laten zelfs Verviers links liggen.

Zaterdag maken we traditioneel ons “easy ride”. De singletrails kennen de overige reevaxers al dus speel ik gids en loods de Pepe en de Kroki tussen de wijnvelden en bos door richting Speyer. Geen hoogtemeters verzamelen maar kilometers met af en toe wat “spielerei”. Na 60km hebben de benen van Kroki er genoeg van en ploffen ons neer op een trendy terras waar we ons te goed doen aan een pasta met een afgekookte kalkoen. Ocharme, dat beest zag bleekjes, zelfs op ons bord. Ne tegenvaller maar de cappucino was groot en straf dus na een half uur staan we al te springen met onze nummer in de hand.

Zondag 8u40, weinig echte toppers, buiten de duits kampioen gerekend, en weinig belgen aan de start. Het WK in Verviers zal er wel voor iets tussenzitten. Minder bruit geweld , minder pijn in de benen bij de start zou je denken. Na 1 km gaat het al direkt omhoog, full power met die beentjes. Ze krijgen even een pause tijdens de singletrails maar dan hebben de vingers hun werk om de snelheid in bedwang te houden en niet in het decor te belanden. Ik draai nog mee tot mijn verbazing op een twintigste plaats maar na 8km komt er een oranje helmke op ne orbea voorbij. Fuck, sta ik nu al geparkeert en nee, ik ga mijn knopke niet op 110% zetten. Een paar bikers proberen wel aan te pikken bij Pepe maar de steilheid en zompige grond maar vooral de snelheid dwingt hen tot “slowing down” . Yep, de Pepe zien we wel terug bij 98km, de finish. Na een kilometerke of 33 zie ik terug dat ornaje helmpke opduiken tussen wat groen. Naast hem ne Orbea Alma zonder wielen ???? en erlangs een setje XTR-wielen ??? Heeft hij zo gevlogen dat zijn wielen niet meer konden volgen ofwa ….. Ben mijn remblokken verloren dus het is “over and out”.

Ik zet mijn weg verder over de smalle singletrails langs de bergflanken. De dwarsliggende blootliggende wortels zorgen soms voor een extra schuivertje en dat maakt dat het kamikaze gevoel soms nadrukkelijk aanwezig is, ooooooh kicken. En dan komt de Wolfsberg en traditiegetrouw komen op deze steile afdaling menige toeschouwers wat spectacel opsnuiven. Sorry, ik ga tevoet, teveel volk voor mijn wiel.

54km ver en tijdens de tweede ronde loopt het al ietske moeizamer, de kleine plateau wordt al ne keer meer aangesproken en de drinkbus wordt al ne keer meer uit de houder gehaald. Halfweg de tweede ronde en energielevel op reserve staat dat oranje helmpje mij luidkeels aan te moedigen; “Komaan Domie, dat getik moet sneller”.

Heb mijne trapas om zeep gereden en het bijhorend geluid werkt mij deftig op mijn systeem maar blijkbaar stoort het die Scott-biker niet die al 25km in mijn wiel hangt. “Dorst, dorst”; roep ik, veel meer komt er niet meer uit en wat verderop krijg ik van pechvogel Pepe een drinkbus aangerijkt onder het toezicht van Kroki die vantussen de struiken komt gesprongen als een groot konijn. Het lawaai van de trapas wordt erger en erger tot mijn wieltjeszuiger er ook genoeg van heeft en tijdens een steile klim is hij ervandoor. Van 80 tot 90 km kan ik het beste omschrijven als, parkoer bergop en ik bergaf, krampen zijn niet ver meer weg ….. oooh ….. afzien is weeral de boodschap.

99km, de wolfsberg, ga gene tweede keer de platte saucis uithangen zunne. Onder het oog van mijn teammaats slaag ik in de bangelijke afdaling zonder crash, yes, dit doet deugd. Na 5u36, 106km en niet geheel krampvrij rij ik over de streep. Sam Beaten weet na een periode van blessureleed beslag te leggen op een tweede plaats. Nu nog veel drinken en eten, ja de reserve zijn leeg, de plaatselijke italiaan zal het geweten hebben.

Domie.

Wedstrijd Info

Afstand: 106 km

Hoogteverschil: 2350 hm

Uitslag

Foto album