Oude-Belgen veroveren Willingen

De weergoden in het Sauerland zijn de mountainbikers de laatste jaren niet echt gunstig gezind geweest. Als je het woord Willingen uitspreekt begonnen mijn ogen zelfs spontaan te irriteren, terugdenkend aan de kilo’s bosgrond die tijdens de edities 2004 en 2005 verwerkt moesten worden. Vorig jaar hebben we het gebagger voor één keer aan anderen gelaten en hebben onze kat gestuurd. Die is trouwens nooit te, maar dat doet hier nu niet te zake. Dit jaar willen we de traditie terug in ere herstellen en de Willingse draad weer oppikken. Waar hadden we die draad weer gelaten? Er staat trouwens ook een totaalklassement samen met de marathon van Riva op het spel. Over traditie gesproken: Al sinds het eerste festival, nu 10 jaar geleden, is de tent onze standaard slaapplek bij deze wedstrijd. Is het nu omdat we al enkele keer ter nauwernood aan de verdrinkingsdood ontsnapt zijn, of omdat er soms ijspegels aan ons tentzeil groeiden, of gewoon omdat we intussen een dagje ouder geworden zijn? Nee, hoor niks van dit alles. Streekgenoot en kameraad Rolanke van het Toptours-Knoet-team had voor enkele mensen een leuk optrekje geboekt en die hadden afgezegd. Kroki en ik dus de luxe-toer op en voor het eerst in de geschiedenis in een echt bed in Willingen.

“En de andere Reevaxers dan?” hoor ik jullie al vragen. Nieuwkomer Schokke verdedigt dit weekend de Reevax-kleuren tijdens het Belgisch kampioenschap op de weg voor journalisten Putte. Domie diende helaas om priveredenen thuis te blijven.

Op zaterdag nemen we de tijd om eens lekker uit te slapen en na het ontbijt volgt een laatste training. Kroki, Rolanke en ik gooien de beentjes wat los en nemen even polshoogte rond het festivalterrein. In de namiddag staat een bezoek aan de vele standjes op het programma. Wat opvalt is dat er minder volk is als de voorbije jaren, maar daar zijn we zeker niet rouwig om.
Pikant detail: één van onze Belgische vrienden wou een Rocky-Mountain model testrijden: Een unieke gelegenheid die steevast op het festival geboden wordt. Toen de verkoper echter te weten kwam dat hij geen Duitser was, bleek testrijden onmogelijk. Van discriminatie gesproken.
Onderweg lopen we natuurlijk geregeld bekenden tegen het lijf en volgt het gebruikelijke “Ennnn??” of “Ziet ge ‘t zitten?”. En ja hoor, we zien het zitten, want het beloofd deze keer een droge wedstrijd te worden. Alhoewel? In de late namiddag komen er donkere wolken opzetten en tegen 18u vallen de eerste regendruppels. Het zal toch weer nie ….

Sunday-Marathonday:
Moeie gorgen. Kaartjes gehamd, pandjes getoetst en kietsfleren aantegrokken. Nu nog snel een fokkietje, ten minste als het fokkiesjamien nie pakot is.
Na een stevige bak koffie en enkele “frische Brötchen” kunnen we er tegenaan. De afstand van hotel tot aan de start is ideaal om de nog slapende spieren wakker te maken en al even op temperatuur te brengen. Vanuit startblok A en met startnummer 63 gaan we vandaag ons best doen om een mooi resultaat neer te zetten want ook Orbea staat met een stand op de beurs en dat geeft extra motivatie. Het parcours van de marathon heeft men her en der wat moeten aanpassen want in januari hield een storm met bijna orkaankracht lelijk huis. Ontelbare bomen knakten als luciferhoutjes af en grote plekken bos liggen er als een mikado bij. Gevolg is dat de marathon tot 134km werd verlengd maar dat speelt natuurlijk in mijn voordeel.

Dankzij de opwarming verteer ik de start en de daarop volgende startklim beter dan gewoonlijk en blazen de benen minder snel op. Wel heb ik het gevoel dat de zware wedstrijd van Theux, amper 6 dagen geleden, nog niet helemaal verteerd is. Vermoedelijk staan anderen hier iets frisser aan de start. Toch loopt het niet slecht en ondanks de regen van gisteren en het grauwe, mistige weer van vandaag is het parcours goed berijdbaar. Zoals gewoonlijk wordt er tijdens de eerste van de 3 verschillende rondes flink gevlamd want er zitten immers heel wat renners tussen die het bij de eerste ronde laten. Zij hoeven zich dus niet in te houden. Tijdens de eerste 57km vormen ik met een 3-tal een mini-sneltrein, maar de kruissnelheid ligt zo hoog dat ik ze aan het eind van de ronde toch moet laten gaan. Er komen er voor dit wagonnetje immers nog 77. Bij de doortocht blijkt immers dat één van die gasten voor de korte afstand had gekozen.

Intussen van Kroki een verse bidon gekregen en luidkeels aangemoedigd door Anja en Els van de United Bikers uit Diest en Zoef uit Zoersel: mercie hoor meiskes, jullie geroep doet wonderen.
Alléé, nu mogen we de dinosaurusklim gaan doen. Gisteren had ik al even gaan verkennen hie de strook er bijlag zodat ik goed kon inschatten welke versnelling en lijn te kiezen. Maar de spierkes kraken onder de zware belasting en dit gaat zo door tot aan de top van de Ettelsberg. We zijn nu op een moment gekomen dat je, zonder te versnellen, langzaam volk begint in te halen: het voordeel van de lange afstand begint stilaan naar boven te komen.

Even later ontmoet ik een renner met Rotwild bike en Seeberger-trui en we blijken zo’n beetje dezelfde kadans te hebben. De samenwerking met de Duitse collega Alexander verloopt uitstekend en ondanks de inspanning gooien we er af en toe een grapje tussendoor. Naar het eind van de tweede ronde halen we met z’n beiden ook Marcel Esser in en zetten koers naar de tweede doortocht.

Met nog 27 km te gaan bevestigt Kroki dat we goed bezig zijn en komt een mooi eindresultaat in zicht. Snel nog een Performance-Energel binnenwerken en dan kan de gaskraan helemaal open. Het laatste gedeelte van de marathon loopt, behalve een modderige wortelstrook, uiterst vlot. Op een gegeven moment komt Heiko van het rescueteam – die we al jaren kennen van allerhande buitenlandse wedstrijden – met zijn motor naast me hangen en laat me weten dat ik ergens bij de 15 eersten moet zitten. De extra aanmoediging geeft vleugels en de laatste kilometer zijn echt genieten. Na 134km en 5u39 roept de spaeker af dat ik als 2 de master over de finishlijn kom. Dat wordt dus podium, ijskreem en feesten. “Hi-five, Kroki !”.

Het podium was trouwens sterk Belgisch gekleurd:

Patrick Meerschaert: 3de bij de senior-masters kleine ronde (57km)
Rudi Geentjes: 1ste bij de senior-masters middelste ronde (107km)
Luc Van Roy: 3de bij de masters middelste ronde (107km)
Ikke zelve: 2de bij de masters lange ronde (134km)
Ikke zelve nogeens: 2de bij de masters totaalklassement Riva+Willingen

Een super-geslaagd weekend, waarbij de Oude-Belgen het Duitse Willingen hebben veroverd, zit erop. Nu moeten we snel alles in orde maken want aanstaande woensdag vertrekken we naar Portugal voor de Trans Portugal-wedstrijd die jullie dagelijks quasi live kunnen volgen via deze website.

Tot binnen enkele dagen!.

Pepe

Wedstrijd Info

Afstand: 134 km

Hoogteverschil: 3350 hm

Uitslag

Foto album