Laatste voorbereidingen

Hotel Sao Lazaro – Bragança – Portugal

Het is nu 22u30 en de vooravond van onze tweede deelname aan de 8-daagse Transportugal. De voorbije dagen waren bedoeld om wat te relaxen en ons zowel fysiek als mentaal voor te bereiden op 1000km afzien.

De busrit van gisteren was echter alles behalve een lachertje: veel te laat vertrokken; Moeten wachten op een nog op te pikken deelnemer; In de avondspits terechtgekomen; Extra drie kwartier wettelijke rusttijd voor de chauffeur moeten nemen. Enfin, ondanks het feit dat we een hele dag tijd hadden, zijn we na een trip van 8,5u uiteindelijk pas om 2u30 in ons hotel aangekomen.

Vandaag dienden de fietsen kompleet in orde gezet te worden en stond een verplichte, drie uur durende briefing op het menu. Hilarisch detail: Eén van de amerikaanse deelnemers vraagt of hij in de kleine dorpjes (amper 50 inwoners) ook met Visa kan betalen. Intussen is buiten een hels onweer losgebarsten en valt de Portugese regen met bakken uit de hemel. De ondergrond zal dus verre van droog zijn en de Romeinse kasseien glibberig.

Dit jaar lijkt het startveld nog internationaler, met o.a. deelnemers uit de Verenigde Staten, Japan, Zuid-Afrika en Zweden. Ook de top-4 van vorig jaar staat weer aan de start evenals een aantal nieuwkomers die op het eerste zicht sterk lijken. De rit van morgen over 140km is er ééntje die niet liegt en al snel zal duidelijk worden hoe de kaarten liggen. Ik mag in ieder geval morgen in het geel starten, maar dat werkt vermoedelijk bij de Portugezen eerder als een rode lap op een stier. Morgen is het Domie’s verjaardag en als mountainbiker kan je je amper een prachtiger geschenk voorstellen dan starten in een etappenwedstrijd.

We doen ons best en hopen jullie morgen meer nieuws te brengen vanop het natte en kille Portugese mountainbikefront.

Pepe