Op amper 20 kilometer van Kassel, in het dal tussen de Bärenberg (600m) en de Dörnberg (579m), bevindt zich Zierenberg. Met zijn 7000 inwoners en gotische kerk uit de dertiende eeuw, vormt dit stadje voor de 15de keer het epicentrum van de mountainbike marathon ‘Rund um Zierenberg’.

Even terug in de tijd: Vorig jaar stonden we hier met z’n vieren aan de start en wisten Hettie en ikzelf behalve een plekje op het podium ook nog een tegoedbon te veroveren voor een gratis deelname aan deze wedstrijd. Het was dan ook vanzelfsprekend dat we ook dit jaar weer in Zierenberg van de partij zouden zijn. Sieg en Kroki kunnen er deze keer helaas niet bij zijn en wij blijken bovendien de enige Belgen op de startlijst. We zullen onze Belgische- maar vooral onze Reevax-kleuren dan ook ‘met hand en tand’ – of moet ik zeggen ‘met kuit en bovenbeen’ – verdedigen.

De voorbije weken heeft het hier, net als bij ons, met de regelmaat van een Zwitserse koekoeksklok geregend. De lager gelegen gedeelten van de bossen in en om het natuurpark Habichtswald liggen er daardoor ietwat verzopen bij. Bij het afhalen van de startnummers vallen woorden als ‘Sauschwer’ en ‘Schlammschlacht’ of vrij vertaald: ‘Pokkelastig’ en ‘Modderstrijd’. De gladiatoren van het zondagse mountainbike-epos wezen dus gewaarschuwd.

Het is zondagmorgen en de hemel zit potdicht. De druilregen geeft de vallei van Zierenberg een troosteloze aanblik en de thermometer kruipt met veel moeite naar 8 graden. Niet direct wat je voor eind augustus in gedachten hebt. Een gezellig en relax ontbijtje met verse thee en koffie moeten dan maar voor wat warmte zorgen voor de start van wat wel eens een memorabele wedstrijd zou kunnen worden. Als we tegen half negen naar het marktplein afzakken zijn er al enkele blauwe gaten in de lucht te herkennen en voor we goed en wel van start gaan baadt Zierenberg in een mooi zomerzonnetje. Het spektakel kan beginnen.

Eerste opdracht van deze twee ronden durende marathon is de beklimming van de Bärenberg. In één ruk rijden we vanop het marktplein naar de zendmast bovenop de berg. Zonder deftige opwarming een ware aanslag op je spieren en een uitdaging om je ademhaling zo snel mogelijk onder controle te krijgen. De ondergrond is buiten verwachting goed berijdbaar en heeft van de regen blijkbaar weinig te lijden gehad. Gelukkig maar, want de steile helling maakt het op zich al meer dan zwaar genoeg. Van de 543 deelnemers zijn er trouwens maar 50 die de langste afstand van 106km aandurven en daarbij 6 vrouwen, waaronder mijn Hettie. Het startveld is dus maar dun bezaaid vandaag. Vanop het topje van de Bärenberg is er een mooi uitzicht op de omgeving, maar daar is helaas geen tijd voor want onmiddellijk storten we ons de diepte in voor de eerste snelle afdaling van de dag. ‘So far so good’ en weinig last van de gevreesde ‘Schlamm’. Het dode hout en de omgevallen bomen in het bos zijn allemaal bedekt met hevig groen mos en geven een mysterieuze aanblik. We bevinden ons dan ook in het sprookjesland van de bekende gebroeders Grimm. Elk moment verwacht ik dan ook dat er een speelse trol of een verdwaalde aardgeest mijn pad kruist en ik hoop dat ik hem tijdig kan ontwijken. Losgeslagen fantasie? Stemmen in mijn kop? Fata Morgana’s? Ik hoor het jullie al zeggen. Maar nee, het is bittere ernst en niet om mee te lachen, hoor! Of toch? Verdikke, misschien moet ik toch eens wat minder koffie gaan drinken?

De kopgroep van de halve marathon heeft me nog maar net ingehaald wanneer even later bij het begin van een donkere trail het bordje ‘Vorsicht, gefährliche Abfahrt’ opduikt. En ik weet snel hoe laat het is… want mijn Garmin-GPS heeft immers een perfecte klok aan boord (graptje !!). Het voor me rijdende snelle koerskonijn van de halve afstand gaat al na 50 meter trail glansrijk neer in de modderbrij en schuift sierlijk het decor in. ‘Hoow zekers’, maan ik mezelf tot extra voorzichtigheid, want dit is gene kattenpis. De flink aflopende trail met een breedte van 1 meter bestaat enkel uit modder die tot overmaat van ramp ook nog eens schuin afhelt. Een glibberige schuifpiste dus waar je enkel goed doorkomt door met een extra steunbeen bij te pikkelen. Punten voor stijl ga ik hier zeker niet voor krijgen, maar zo blijf ik ten minste recht. Achteraf gezien blijkt dit het meest verraderlijke stuk van het hele parcours te zijn en bij de tweede doortocht is zelfs mijn steunbeen onvoldoende en gaat ook ondergetekende het decor in.
Gelukkig zijn de volgende kilometers weer heel wat beter berijdbaar en ondanks de zwaarte van het parcours is het een erg leuke en gevarieerde marathon.

Er zijn voldoende bevoorradingen voorzien en de enthousiaste medewerkers doen hun uiterste best om je on-the-fly een reepje of banaan aan te reiken. Onze eigen Performance-drinkbussen hebben we ongeveer halverwege in het struikgewas verstopt zodat zowel Hettie als ikzelf zonder veel oponthoud een verse bidon kunnen meepakken. En het opzet lukt perfect.
In de eerste ronde van 53km kan ik maar 1 deelnemer inhalen, maar gedurende de tweede ronde schuif ik van de 20ste naar de 14de plek. De vermoeidheid en de slopende modderstroken, waarvan er zich ook enkele in het tweede parcoursgedeelte bevinden, laten bij veel renners duidelijk hun sporen na. Krachten verdelen is de boodschap, al heb ik geen flauw idee op welke positie ik tijdens de wedstrijd rond rij.Niet alleen wijzelf, maar ook onze fietsjes krijgen het vandaag zwaar te verduren. Het hele frame hangt onder een dikke modderkoek en de versnellingen zijn nog nauwelijks te herkennen. Bijna een wonder dat onze Trek-bikes in deze omstandigheden nog trouw hun werk doen. Een grondige wasbeurt hebben ze straks dan ook meer dan verdiend.

Langzaam maakt de blauwe lucht plaats voor witte en later grijze wolken en wanneer ik voor de tweede keer de historische kerktoren van Zierenberg in het vizier krijg, lijkt het erop dat er elk moment regen zou kunnen vallen. Gelukkig blijft de nattigheid nog even uit want ik hoop dat ook Hettie veilig en droog de finish kan bereiken.
Volhouden, doseren en ervaring werpen ook deze wedstrijd weer hun vruchten af met een algemene 14de plaats en een 3de plek bij de masters 2 ben ik dolgelukkig. En de kers op de taart volgt even later wanneer Hettie als 2de dame over de eindstreep bolt. Allebei apetrots op het podium van deze zware editie. Yeahaa, we kunnen onszelf weer op ijskreem trakteren.
Even raden naar de prijs voor mijn derde plaats? Inderdaad: een gratis deelname voor 2015. Als het programma het toelaat zijn we zeker weer op post voor de 16de editie van Rund um Zierenberg.

Een sprookje met een happy end !
Pepe

volledige uitslag

volledige uitslag

Foto album